dad and son on school

Κάθε νέα σεζόν είναι ούτως η άλλως γεμάτη νέα ξεκινήματα. Αν σε αυτά περιλαμβάνεται φέτος για εσάς και η αλλαγή σχολείου και το παιδί σας δεν έχει καλοδεχτεί το νέο, ο παρακάτω οδηγός θα σας δώσει χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές, για να το βοηθήσετε να δεχτεί και να εγκλιματιστεί στη νέα πραγματικότητα.

 

Μπαίνοντας στη θέση του παιδιού

Αν δεν συντρέχουν λόγοι που να κάνουν το παιδί να θέλει να αλλάξει από μόνο του σχολείο  -π.χ. σχολικός εκφοβισμός (bullying), προβλήματα με τους δασκάλους κ.λπ.- και η αλλαγή σχολείου είναι είτε φυσιολογική εξέλιξη λόγω αλλαγής βαθμίδας, π.χ. από το δημοτικό στο γυμνάσιο είτε απόφαση των γονιών -για λόγους μετακόμισης, οικονομικούς κ.λπ.-, τότε είναι πιθανό το παιδί να μη θέλει να κάνει την αλλαγή και να νιώθει τα εξής:

Το άγχος του αποχωρισμού: από τους συμμαθητές, τους φίλους, την παρέα, τους δασκάλους, το γνώριμο περιβάλλον της τάξης… οτιδήποτε οικείο του χάριζε αγάπη και του ενέπνεε ασφάλεια και σιγουριά. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά περνούν αρκετές ώρες της μέρας στο σχολείο.

Το στρες της αβεβαιότητας: «πώς θα είναι στο νέο σχολείο;»  «Θα μου αρέσει;» «Θα κάνω γρήγορα νέους φίλους;» « Και αν ναι, θα είναι κολλητοί, όπως αυτοί που έχω τώρα;» Όλα αυτά είναι ερωτήματα που γεννώνται στο μυαλό του παιδιού, δημιουργώντας του ανασφάλεια και στρες.

Ένα αίσθημα μοναξιάς και απώλειας: η προοπτική του να αποχωριστεί τους φίλους του, μπορεί να κάνει το παιδί να νιώθει ότι είναι μόνο, ότι δεν έχει κανέναν κοντά του.

Την αίσθηση ότι οι γονείς του δεν το υπολογίζουν (ή δεν το αγαπούν): ένα παιδί θυμωμένο που θα αλλάξει σχολείο και μη έχοντας τη συναισθηματική ωριμότητα και τη λογική σκέψη των ενηλίκων, εύκολα μπορεί να θεωρήσει ότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν ακούν τις επιθυμίες του και δεν τις λαμβάνουν υπόψη ή ότι δεν το αγαπούν, γι’ αυτό και αποφασίζουν χωρίς να το ρωτήσουν.

Όλα αυτά, είναι απόλυτα φυσιολογικά συναισθήματα εν όψει μίας τόσο σημαντικής αλλαγής στη ζωή του παιδιού και είναι σημαντικό, ως γονείς, να τα αναγνωρίσετε και να τα κατανοήσετε.

 

 

 

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Family having good time together

Πώς αντιδρούμε μπροστά στην άρνηση του παιδιού να πάει στο νέο σχολείο; 

Αφιερώνουμε χρόνο στο να ακούσουμε πρώτα τι έχει να μας πει: του ζητάμε να  εκφράσει ελεύθερα τις ανησυχίες, τους φόβους και τις σκέψεις του σχετικά με τη μεγάλη μετάβαση στη ζωή του, το ακούμε προσεκτικά και του λέμε πως καταλαβαίνουμε ακριβώς τι νιώθει, «επικυρώνοντας» τα συναισθήματά του.

Του μιλάμε ειλικρινά: αρχικά του εξηγούμε τον πραγματικό λόγο που χρειάζεται να αλλάξει σχολείο. Είναι γιατί μετακομίζουμε; Γιατί θα πάει από δημόσιο σε ιδιωτικό ή αντίστροφα; Γιατί το νέο σχολείο είναι πιο κοντά στο σπίτι; Γιατί το νέο σχολείο θα το βοηθήσει περισσότερο να αποκτήσει γνώσεις;  Για άλλο λόγο; Ανάλογα και με την ηλικία του παιδιού, θα προσαρμόσουμε το λεξιλόγιό μας. Για παράδειγμα, σε ένα μικρό παιδί οι έννοιες ιδιωτικό και δημόσιο δεν είναι κατανοητές αλλά μπορούμε να πούμε ότι στο ένα σχολείο δίνουμε χρήματα και στο άλλο όχι.

Καθησυχάζουμε τους φόβους του: του εξηγούμε ότι δεν θα χάσει τους παλιούς του φίλους, θα συνεχίσει να τους βλέπει -απλώς όχι στο σχολείο- και να μιλάει μαζί τους στο τηλέφωνο. Του τονίζουμε ότι δεν είναι μόνο του και ότι έχει γύρω του τόσους ανθρώπους που το αγαπούν και θα αποκτήσει κι άλλους στο νέο του σχολείο. To διαβεβαιώνουμε ότι θα είμαστε δίπλα του στο νέο του ξεκίνημα και ότι μαζί θα τα καταφέρουμε όλα. Επίσης, του λέμε πως είναι λογικό να φοβόμαστε λιγάκι και να νιώθουμε άβολα κάθε φορά που κάνουμε κάτι καινούργιο που μας είναι άγνωστο -όχι μόνο οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι!-  αλλά όσο πιο καλά γνωρίζουμε το νέο περιβάλλον τόσο πιο εύκολα το συνηθίζουμε και ο φόβος φεύγει.

Τονίζουμε τα προτερήματα του να κάνεις μία νέα αρχή: του μιλάμε για τους καινούργιους υπέροχους φίλους και δασκάλους, για τη χαρά του να γνωρίζεις νέα κτήρια με ωραίες τάξεις και για όλες τις εκπλήξεις που θα συναντήσει τη νέα σχολική χρονιά (στις σχολικές γιορτές κ.λπ.).

 

Στα πρακτικά βήματα

Επισκεπτόμαστε το νέο σχολείο όσες φορές χρειαστεί: η εξοικείωση έρχεται μέσα από την επανάληψη. Πηγαίνουμε λοιπόν ξανά και ξανά στις εγκαταστάσεις, γνωρίζουμε τους δασκάλους και τον διευθυντή, τους ζητάμε να μας ξεναγήσουν στον χώρο γενικά και στη νέα τάξη του παιδιού συγκεκριμένα -όποτε και όσες φορές αυτό είναι εφικτό-  και γενικά έχουμε επαφή με το νέο σχολικό περιβάλλον, βοηθώντας το παιδί να το δει ως έναν φιλόξενο, οικείο χώρο και όχι ως ένα άγνωστο, απρόσωπο σχολείο.

Ενημερώνουμε το προσωπικό: θυμηθείτε πως οι δάσκαλοι και οι διευθυντές των σχολείων έχουν αντιμετωπίσει πολλές φορές περιστατικά με παιδιά απρόθυμα να μεταβούν σε νέο σχολείο οπότε ξέρουν πώς να χειριστούν αυτές τις καταστάσεις.  Τους εξηγούμε και τη δική μας περίπτωση, ώστε να βοηθήσουν το παιδί σε μία ομαλή νέα αρχή.  

Εντάσσουμε στο πρόγραμμα του παιδιού ενδιαφέροντα χόμπι ή εξωσχολικές δραστηριότητες: μέσα από το αγαπημένο του χόμπι, θα χαλαρώσει, θα περάσει καλά και θα αποσπάσει το μυαλό του από το άγχος του γύρω από την αλλαγή σχολείου. Αν δεν έχει ένα αγαπημένο χόμπι, μπορούμε να του προτείνουμε εξωσχολικές δραστηριότητες είτε αυτές που προσφέρει το νέο σχολείο είτε άλλες, εκτός, επιλέγοντάς τες όμως μαζί, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι θέλει να τις ακολουθήσει.

Τέλος, παρακολουθούμε το παιδί για τυχόν αλλαγές στη συμπεριφορά ή την καθημερινή του ρουτίνα και, αν χρειάζεται ή το επιθυμούμε για να νιώσουμε μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση στις κινήσεις μας, ζητάμε την καθοδήγηση ενός ειδικού. Όπως λέει και το ρητό «κάθε αρχή και δύσκολη» αλλά μετά «μπαίνει το νερό στο αυλάκι». Καλή σχολική χρονιά!