mom and daughter fighting

O θυμός είναι ένα φυσιολογικό και χρήσιμο συναίσθημα για όλους, μικρούς και μεγάλους. Πώς πρέπει να αντιδράσετε όμως, ως γονείς, στα μικρά ξεσπάσματα νεύρων των παιδιών σας, ειδικά όταν είναι πολύ συχνά ή πολύ έντονα;

 

 

ΩΦΕΛΙΜΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

  • Κάντε μια κουβέντα, ώστε να σας αποκαλυφθεί το «γιατί»: είναι σημαντικό να κατανοήσετε την αιτία του προβλήματος, για να την αντιμετωπίσετε και να κάνετε τον θυμό του παιδιού να καταλαγιάσει. Θα βοηθούσε να ρωτήσετε ευθέως, π.χ.: «μάλωσες με κάποιον φίλο σου;» «έγινε κάτι στο σχολείο;» «μήπως σε πειράζουν λίγο παραπάνω τα παιδιά και αυτό σε νευριάζει;», «έχεις αγχωθεί για το διαγώνισμα;», «φοβάσαι κάτι;».

 

  • Δώστε όνομα στον θυμό: αν το παιδί είναι μικρό, θα μπορείτε δώσετε ένα όνομα στον θυμό και ύστερα να τον ζωγραφίσετε, για να αποκτήσει υπόσταση. Ζωγραφίστε, για παράδειγμα, ένα ηφαίστειο και εξηγήστε πως ο «θυμός είναι ένα ηφαίστειο που θα εκραγεί αν δεν το σβήσουμε έγκαιρα» .

 

  • Ενθαρρύνετε την κίνηση και την άσκηση: τις στιγμές που κάτι μας προκαλεί έντονα συναισθήματα, μία τεχνική που εκτονώνει την κατάσταση είναι το να σηκωθούμε και να μπούμε σε κίνηση, οποιαδήποτε, αρκεί να δώσουμε την εντολή στον εγκέφαλο να «απομακρυνθεί» από το πρόβλημα. Μία μικρή βόλτα, λίγο τρέξιμο, το ποδήλατο, θα βοηθήσουν το παιδί να ηρεμήσει.

 

  • Εξηγήστε ότι «είστε ομάδα» και οι ομάδες όλα τα νικούν: είναι σημαντικό να νιώσει το παιδί ότι το υποστηρίζετε και ότι το πρόβλημα είναι τα νεύρα του του όχι το ίδιο.

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

messy play

 

  • Επιβραβεύστε με κάθε ευκαιρία: ακόμα και στα μικρά του κατορθώματα. Ένα παιδί με αυτοπεποίθηση διαχειρίζεται καλύτερα τον θυμό του.

 

ΤΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ

  • Την ακύρωση της οπτικής του: αυτό που είναι προφανές για τον ενήλικα, δεν είναι και για το παιδί που δεν έχει αναπτύξει ακόμα τη συναισθηματική, νοητική του ωριμότητα. Όταν σας εξηγήσει τους λόγους που έχει νεύρα, μη χρησιμοποιείτε λέξεις όπως «μικρό, ασήμαντο» ή φράσεις όπως «σιγά το πράγμα, δεν έγινε και τίποτα». Το μόνο που θα κάνετε, είναι να εκνευρίσετε πιο πολύ το παιδί. Αν στο δικό του μυαλό είναι σημαντικό, τότε δεχθείτε πως είναι σημαντικό.

 

  • Το να συνδέσετε την πράξη του με τη δική σας στενοχώρια: πολύ συχνά οι γονείς χρησιμοποιούν τη φράση «με στεναχωρείς με αυτό που κάνεις». Όμως έτσι, το παιδί «κουβαλά» το συναισθηματικό φορτίο της ευθύνης για την ψυχολογία των γονιών του και αυτό είναι ιδιαίτερα στρεσογόνο. Αντ’ αυτού, μπορείτε να πείτε «αρχίζω να εκνευρίζομαι, θυμώνω, στεναχωριέμαι», μια επιλογή λέξεων που δείχνει ότι τα συναισθήματά σας είναι δική σας υπόθεση.

 

  • Το να μη βάλετε όρια: όταν το παιδί έχει πολλά νεύρα τα οποία εκδηλώνει με έντονη συμπεριφορά (π.χ. φωνάζει δυνατά, πετάει αντικείμενα, χτυπάει τη γροθιά του σε επιφάνειες κ.λπ.) εξηγήστε με σαφήνεια και χωρίς περιθώρια διαπραγμάτευσης ότι δεν θα την επιτρέψετε. Εξηγήστε του ότι θα μιλήσετε αφού πρώτα ηρεμήσει.

 

  • Το να έχετε εσείς διαρκώς πολλά νεύρα: μέσα σε μία καθημερινότητα με πολλές απαιτήσεις και άγχη, είναι λογικό να χάνουν και οι μεγάλοι την ψυχραιμία τους. Εξάλλου, οι γονείς δεν είναι υπερήρωες! Είναι αληθινοί άνθρωποι με λάθη και πάθη, όμως έχουν την κριτική ικανότητα να τα διορθώνουν, γνωρίζοντας πως το παράδειγμα που δίνουν στα παιδιά τους είναι καθοριστικό για τα μοτίβα συμπεριφοράς που θα αναπτύξουν και τα ίδια.

Σε κάθε περίπτωση, αν η συμπεριφορά του παιδιού σας σας εμπνέει ανησυχία ή γίνει έκρυθμη, επιθετική ή βλαπτική προς άλλους, είναι σημαντικό να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό.

Πηγές

National Health Service UK website, “Helping your child with anger issues”  (www.nhs.uk)
Child Mind Institute, “What NOT to Do When Your Child Is Having a Tantrum-Tips on responding to difficult toddler behavior “, Clinical Expert: Rebecca Schrag Hershberg, PhD