Μοιράσου τη δική σου ιστορία για την εγκυμοσύνη, μητρότητα ή πατρότητα και μάζεψε πόντους!

Συγκοίμηση ή ‘’cry it out’’;

mom holding crying baby

O ύπνος καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις πολιτισμικές προτιμήσεις. Μερικοί -κυρίως δυτικοί- ψυχολόγοι υποστηρίζουν την τακτική ‘’Cry It Out’’ δηλαδή ‘’αφήστε τα παιδιά να κλάψουν’’, ενώ σε άλλες χώρες το να βάζουν το παιδί να κοιμάται μόνο στο δωμάτιό του και να το αφήνουν να κλάψει ισοδυναμεί με κακοποίηση. Η κοινή χρήση κρεβατιού γονέων και παιδιών ή αλλιώς συγκοίμηση, είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα στην έρευνα και γονείς και ειδικοί συχνά λαμβάνουν αποφάσεις βάσει πληροφοριών από αυτές τις πολωμένες μελέτες. Οι γονεϊκές συμπεριφορές και η κοινή λογική στα δυτικά έθνη αντικατοπτρίζουν την ιδέα ότι ο ύπνος των παιδιών σε δικό τους κρεβάτι ενθαρρύνει την αυτονομία, την ηρεμία, και αργότερα, την ανεξαρτησία.

Απ΄την άλλη, ορισμένοι παιδίατροι και παιδοψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η κοινή χρήση κρεβατιού ενισχύει τη σύνδεση γονέα-παιδιού τη νύχτα, κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξής του και το βοηθά να γίνει ανεξάρτητο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε τα παιδιά μας να κοιμούνται περισσότερο; Είναι η κοινή χρήση κρεβατιών εγγενώς δυσλειτουργική; Η πρακτική Cry It Out βλάπτει το παιδί με κάποιο τρόπο; Ας το ανακαλύψουμε.

Μαθαίνεται ο ύπνος;

Ενώ βιώνουμε τον ύπνο ως μια βιολογική δύναμη, το πώς βιώνουμε ότι ο ύπνος είναι αρκετός για την ξεκούραση μας αποτελεί διαδικασία μάθησης από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Αυτή η συνήθεια ωστόσο μπορεί να διδαχθεί μέσα από επανεκπαίδευση και αυτό μερικές φορές είναι το κλειδί για την αποφυγή διαταραχών στον ύπνο και την προώθηση ενός υγιούς ύπνου στα παιδιά.

Ποιοι λόγοι μπορεί να οδηγούν τα παιδιά στο να μη θέλουν να κοιμούνται μόνα τους;

 Υπάρχουν τρεις αναπτυξιακοί λόγοι για τους οποίους τα παιδιά νηπιακής ηλικίας δυσκολεύονται να κοιμηθούν μόνα τους. Σ’ αυτό το στάδιο ανάπτυξης  συνειδητοποιούν ότι είναι ξεχωριστά από τη μαμά ή τον μπαμπά και αυτό σημαίνει ότι μπορεί να θέλουν να έχουν την δική τους γνώμη για τα πράγματα, κάτι που είναι τόσο φυσιολογικό όσο και υγιές. Όμως καθώς μαθαίνουν σιγά- σιγά ότι είναι ξεχωριστά άτομα, θα περάσουν πρώτα από το στάδιο που δεν θέλουν να είναι μόνα τους και τότε επιζητούν την συγκοίμηση.

Εκτός αυτού, η ανάπτυξή τους τα καθιστά ικανά πλέον να μπορούν να κατέβουν μόνα τους από το κρεβάτι. Δεν κοιμούνται πια σε βρεφική κούνια και το κρεβάτι τους που γίνεται το όριο από τους γονείς τους και θέλουν να το ξεπεράσουν για να αναζητήσουν την εγγύτητα τους. Δύο εώς πέντε ετών, η φαντασία αρχίζει να αναπτύσσεται σε μεγάλο βαθμό και έτσι αρχίζουν να εμφανίζονται φόβοι, εφιάλτες και μαγική σκέψη. Αν δεν είναι σε θέση να διαχωρίσουν τη φαντασία από την πραγματικότητα, μπορεί να αναστατωθούν πολύ και να αρνούνται να κοιμούνται μόνα τους τέτοιες στιγμές.

Τα παιδιά βρεφικής και προσχολικής ηλικίας τείνουν να θέλουν να είναι κοντά και να προσκολλώνται σε αυτούς με τους οποίους έχουν συναισθηματικό δεσμό. Αυτό ισχύει ακόμη πιο πολύ σε περιόδους άγχους και αβεβαιότητας και η ανάγκη αυτή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη για τα παιδιά που βρίσκονται μακριά από τους γονείς τους κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Τι μπορείτε να κάνετε γι ‘αυτό;

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

frezyland do and donts

Το πρώτο βήμα διαχείρισης για τα παιδιά βρεφικής ηλικίας είναι να αναρωτηθείτε αν έχετε εσείς ως γονείς πρόβλημα με τον ύπνο. Η μητρική κατάθλιψη συνδέεται με τον κακής ποιότητας ύπνο των βρεφών. Προβλήματα συχνής νυχτερινής αφύπνισης και δυσκολίες στον ύπνο αναφέρονται πάνω από το ένα τρίτο των γονέων το δεύτερο εξάμηνο της ζωής των παιδιών και συνδέονται σταθερά με τη χαμηλής ποιότητας μητρική υγεία. Μελέτες έχουν δείξει ότι η αντιμετώπιση προβλημάτων ύπνου (απλές πρακτικές συμπεριφοράς που παρέχονται από παιδιάτρους και παιδοψυχολόγους σε δύο έως τρεις συνεδρίες) μειώνουν σημαντικά τις μητρικές αναφορές συμπτωμάτων κατάθλιψης καθώς και τα προβλημάτα ύπνου του βρέφους. Αν δεν έχετε προβλήματα στον ύπνο και σας αρέσει να κοιμάστε και είστε ευχαριστημένοι με το παιδί σας στο κρεβάτι σας, μπορείτε να συνεχίσετε να κοιμάστε μέχρι εσείς ή το παιδί σας επιθυμήσει να κοιμηθεί μόνο του. Είναι σημαντικό και οι δύο γονείς να αισθάνονται το ίδιο.

Το δεύτερο βήμα είναι να διερευνήσετε γιατί το παιδί σας δεν θέλει να κοιμηθεί μόνο του. Βλέπει εφιάλτες; Εάν ναι, πρέπει να δείξετε ενσυναίσθηση, να το ενθαρρύνετε να σας μιλήσει για το όνειρο και να του πείτε ότι συμφωνείτε ότι είναι τρομακτική εμπειρία. Συνοδεύστε το στο κρεβάτι του και δείξτε στοργή μέχρι να κοιμηθεί. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας φοβούνται το σκοτάδι όμως είναι φυσιολογικό και παρέρχεται με την ανάπτυξη τους. Ένα νυχτερινό φως ή ένα λούτρινο παιχνίδι που μπορεί να  έχει στην αγκαλιά του θα μπορούσε να μετριάσει τους φόβους του. Σε περίπτωση όμως που οι φόβοι εμμένουν, μπορεί να μετατραπούν σε φοβίες και έντονο άγχος κατά την σχολική ηλικία και τότε είναι σημαντικό να ζητήσετε βοήθεια από ειδικό.

Μία πρακτική μέση λύση για τα παιδιά που δεν θέλουν να κοιμηθούν μόνα τους, είναι να μοιράζονται το υπνοδωμάτιο με το αδερφάκι τους καθώς τα παιδιά λατρεύουν να κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο με άλλους ενώ μία άλλη πρακτική που προτείνεται όταν αρνείται να κοιμηθεί στο δωμάτιό του το πιαδί και έρχεται στο κρεβάτι των γονιών, είναι να το επιστρέφουν εκείνοι στο κρεβάτι του, ακόμα κι αν κλαίει. Αφήνοντας το παιδί μόνο του και εξηγώντας ήρεμα και με στοργή ότι είναι ασφαλές και δεν θα συμβεί τίποτα κακό, είναι μια καλή αρχή.

Μια άλλη εναλλακτική λύση είναι να παρατηρήσετε τι γίνεται λάθος όταν είναι ώρα για το παιδί να πάει για ύπνο. Με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να βρείτε καλές λύσεις για κάθε μεμονωμένη περίσταση.

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος στις πρακτικές του ύπνου γι’ αυτό και η πληθώρα μελετών είναι αντικρουόμενη. Ως γονείς, δημιουργείτε τις κατάλληλες συνήθειες που θα ακολουθήσουν τα παιδιά σας καθώς μεγαλώνουν, ανάλογα με το ποια πρακτική σας ταιριάζει αλλά και βρίσκει ανταπόκριση στα παιδιά. Το σίγουρο είναι ότι αγάπη, η υπομονή, η πειθαρχία και η ρουτίνα είναι το κλειδί για την αποτροπή δημιουργίας ανθυγιεινών για τον ύπνο συνηθειών και την δημιουργία αυτόνομων παιδιών.

 

Βιβλιογραφία:

  1. Hiscock, H., Bayer, J., Gold, L.,Hampton, A., Ukoumunne, O. C., & Wake, M. (2007). Improving infant sleep and maternal mental health: a cluster randomized trial. Archives of Disease in Childhood, 92(11), 952–958.
  2. Viara R. Mileva-Seitz et al., Parent-child bed-sharing: The good, the bad, and the burden of evidence Sleep Medicine Reviews Volume 32, April 2017, Pages 4-27
Απόψεις και άλλες δηλώσεις που εκφράζονται από χρήστες και τρίτα μέρη (π.χ., επιστημονικούς συνεργάτες) είναι αποκλειστικά δικές τους και δεν αποτελούν απόψεις της Frezyland by Frezyderm. Την ευθύνη για περιεχόμενο που δημιουργείται από τρίτα μέρη φέρουν αποκλειστικά τα μέρη αυτά.

Baby Line

Αγνή βρεφική φροντίδα!

Γνωρίστε την ειδικά σχεδιασμένη σειρά για την καθημερινή περιποίηση του μωρού σας πατώντας εδώ.

Κάντε και εσείς το σχόλιό σας

Πολύ ωραίο άρθρο! Συγκοιμηση λόγω θηλασμού στην κόρη μου 2 χρόνια…και με κριτικές από ξένους ότι δεν είναι σωστό ,και ότι θα δυσκολευτω να την βάλω στο δωμάτιο της σε κρεβάτι… Το κορίτσι μου αφού αποθηλασε … ένα βράδυ πήγε στο κρεβάτι της, στο δωμάτιο της μαζί με τον αδερφό της …και τέλος!!!διαψεύδοντας τους όλους και κάνοντας τη μαμα της τόσο περήφανη!!!

NEW
Webinar

Σας άρεσε αυτό το άρθρο;
Με την εγγραφή σας στη Frezyland μπορείτε να απολαύσετε περισσότερη αρθρογραφία προσαρμοσμένη στις ανάγκες σας, ενώ ταυτόχρονα επιβραβεύεστε με 45 πόντους!