mom and newborn

Ήμουν 34 χρονών κ θέλαμε να γίνουμε γονείς. Αποφασίσαμε λοιπόν να προσπαθήσουμε για παιδί και οπότε ερχόταν. Ευτυχώς ήμασταν τυχεροί κ ήρθε με τη πρώτη προσπάθεια. Πήγα λοιπόν στη πρώτη επίσκεψη στο γιατρό κ εκεί είδε έμβρυο αλλά χωρίς να ακούει καρδιά. Μου είπε να ξαναπάω σε 5 μέρες. Αυτές οι πέντε μέρες ήταν αιώνας, με δάκρυα άγχος αλλά μέσα μου πίστευα ότι όλα θα είναι καλά. Μετά τις 5 μέρες που ξαναπήγα όντως την καρδούλα δεν τη ακούσαμε και μου είπε πάμε για απόξεση.

Πραγματικά δεν ήθελα να το πιστέψω αλλά λύγισα και έκλαψα, δεν το άφησα όμως έτσι γιατί ήθελα και δεύτερη γνώμη γιατρού. Πήρα τότε τηλέφωνο μια γνωστή φίλη που δούλευε σε έναν γυναικολόγο, της εξήγησα τι έχει γίνει και μου είπε να πάω κατευθείαν να με δει ο γιατρός. Όταν πήγα και με εξέτασε στον υπέρηχο είδαμε έμβρυο και ακούσαμε την καρδούλα του. Σας το λέω τώρα κ ανατριχιάζω πάλι με όλα τα συναισθήματα που μου έρχονται. Η εγκυμοσύνη ήταν κανονική και ήταν φυσιολογική. Καταλαβαίνετε πως στον άλλο γιατρό δεν ξαναπήγα πότε και έμεινα στον καινούργιο γιατρό. Ξεκίνησε λοιπόν αυτό το ταξίδι της εγκυμοσύνης με απέραντη χαρά και προσμονή να περάσουν οι 9 μήνες.

Πήγα ξανά κ ξανά στον γιατρό για την καθιερωμένη εξέταση του μήνα. Έγινε στο τρίμηνο η αυχενική διαφάνεια και όταν ήρθε η ώρα της Β επιπέδου η εξέταση εκεί παρατήρησε ο γιατρός ότι μια μέτρηση της μυτούλας δεν ήταν σωστή. Σηκώνομαι και μου λέει ότι μου προτείνει αμνιοπαρακέντηση .Χωρίς να σκεφτώ χωρίς να έχω χρόνο μου είπαν ότι πρέπει να γίνει άμεσα γιατί δεν είχα άλλο χρόνο και μπήκα κατευθείαν να μου κάνουν την εξέταση .Θυμάμαι ήμουν σε σοκ, δεν είχα προλάβει να σκεφτώ, να αντιδράσω να κλάψω, απλά άκουσα τον γιατρό μου ότι καλό ήταν να γίνει κ έτσι μπήκα μέσα. Οι εξετάσεις ευτυχώς όλες έδειξαν καθαρές και το μωρό ήταν υγιέστατο. Το μόνο θέμα πως δεν έπαιρνε το αναμενόμενο βάρος κ έτσι από κείνη τη μέρα έμεινα σπίτι δεν ξαναπήγα στη δουλειά γιατί έπρεπε να μείνω στο κρεβάτι. Σηκωνόμουν μόνο για να πάω στη τουαλέτα κ κάθε βδομάδα πήγαινα στο γιατρό για να με βλέπει. Κάθε Παρασκευή που πήγαινα έκλαιγα φεύγοντας όλο το σκ κ από Δευτέρα ηρεμούσα. Την Παρασκευή πάλι τα ίδια.

Η εγκυμοσύνη δεν ξέραμε αν θα συνεχιστεί η όχι. Πηγαίναμε μέρα με τη μέρα. Ξεκίνησα αντιπηκττικες ενέσεις στο σπίτι κ πάντα ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Πέρναγαν οι μέρες οι μήνες πολύ δύσκολα μέχρι που ένα απόγευμα πια στις 31 Ιανουαρίου με πήρε ο γιατρός μου τηλ κ ενώ είχα μπει στον ένατο και μου λέει το βάρος του, λέω να πάμε το βράδυ να μπούμε να γεννήσουμε .’Έτσι και αλλιώς λέγαμε πως σε μια βδομάδα έπρεπε το μωρό να βγει για να αρχίσει να παίρνει βάρος εκτός κοιλιάς. Χωρίς δεύτερη σκέψη τον άκουσα κ πήγαμε στο μαιευτήριο. Εκεί με ετοίμασαν, η μαία μου ήταν δίπλα μου συνέχεια, μου έβαλαν επισκληρίδιο αλλά δεν με έπιανε. Ήρθε ο γιατρός μου κ το μόνο που τον ρώτησα ήταν αν μπορώ να είμαι χαρούμενη κ τότε αυτός μου απάντησε εδώ που φτάσαμε πρέπει να χαμογελάς κ να είσαι χαρούμενη. Σας τα λέω τώρα κ κλαίω με όλες αυτές τις μνήμες. Θα γεννούσα αλλά κανείς δεν ήξερε αν αυτό το μωρό θα τα κατάφερνε να ζήσει η όχι. Ήξερα ότι θα γίνει καισαρική κ ότι το μωρό κατευθείαν θα μπει θερμοκοιτίδα.

Προσπαθούσα να είμαι ήρεμη αλλά με πολύ άγχος κ φόβο πάντα όμως δίπλα μου τη μαία κ τον γιατρό μου να με ηρεμούν. Ήρθε η ώρα να μπούμε για την καισαρική που επιτέλους με είχε πιάσει η επισκληρίδιος γιατί ο γιατρός είχε πει στην αναισθησιολόγο πως δεν έχουμε άλλο χρόνο. Μέσα λοιπόν στη γέννα ξαφνικά άρχισα να νοιώθω πόνους, καταλάβαινα το χειρουργείο κ ξαφνικά οι πόνοι ήταν τρομερά δυνατοί, σταματήσανε κ η αναισθησιολόγος μου έκανε μέθη για να κοιμηθώ γιατί καταλάβαμε ότι έφυγε η επισκληρίδιος. Όταν βγήκε το μωρό το άκουσα να μου λένε είναι ένα κοριτσάκι 1690 κιλά υγιέστατο (δεν ήθελα να μάθω φύλο μέχρι την ημέρα της γέννας)το είχα αφήσει για έκπληξη.

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

baby with toys

Μετά από λίγο άνοιξα τα μάτια μου όλοι γύρω μου ήταν χαρούμενοι κ το μόνο που μου έλεγαν να σας ζήσει κ ότι είναι κορίτσι μη φοβάσαι είναι δυνατή κ θα τα καταφέρει. Περιμένοντας στην αίθουσα για να συνέλθω με τη μαία κ το γιατρό μου ,μου είπε πως το καλύτερο για μένα ήταν εκείνο το βράδυ να μπω στην μονάδα εντατικής θεραπείας. Σαφώς κ τον άκουσα κ του είπα ό,τι μου πείτε εσείς. Το μωρό είχε πάει στη θερμοκοιτίδα χωρίς να το δει κανένας ούτε σύζυγος μου ούτε έξω οι γονείς. Πέρασα εκείνο το βράδυ μόνη μου σε ένα κρεβάτι με πολλά μηχανήματα κ καλώδια, χωρίς να έχω κανέναν δίπλα μου, χωρίς να ξέρω αν μπορούσα να είμαι χαρούμενη, χωρίς να ξέρω αν θα βγω κ θα δω το μωρό μου. Την επόμενη μέρα το πρωί με έβγαλαν κ με πήγαν με τον σύζυγο μου να δούμε το μωρό μας. Όταν το αντίκρισα έβαλα τόσο δυνατά κλάματα από χαρά, από φόβο, από το σοκ που ήταν τόσο μικρούλι κ μετά ανέβηκα στο δωμάτιο μου με κ όχι στην μονάδα. Γέννησα Τρίτη κ όλα καλά ούτε πόναγε ούτε τίποτα.

Την Πέμπτη το μεσημέρι με έπιασαν πόνοι στην κοιλιά κ μέχρι το βράδυ σφάδαζα στους πόνους. Στις 5 τα ξημερώματα έρθει ο γιατρός μου είδε την κοιλιά κ έπρεπε να ξαναμπώ στο χειρουργείο γιατί είχε σπάσει ένα αγγείο κ είχε γεμίσει όλη η περιοχή με αίμα. Θυμάμαι μου είπε αντέχεις να το κάνουμε τώρα επιτόπου χωρίς να πάμε στο χειρουργείο;  Και του είπα κάνε ό,τι νομίζεις. Ενώ με είχαν ετοιμάσει οι μαίες, θυμάμαι να ουρλιάζω, να κλαίω, να κλοτσάω, να πιάνω το κρεβάτι με όλη μου τη δύναμη την ώρα που καθάριζε, αλλά μετά απο μερικά λεπτά ηρέμησε ο πόνος κ πέρασε .Μου είπε κοιμήσου κ τα λέμε το πρωί. Απλά έκλαιγα με όλα αυτά που μου συνέβαιναν.

Ήρθε πια η μέρα να βγω απ’ το μαιευτήριο φυσικά χωρίς το μωρό γιατί το μωρό έπρεπε να μείνει μέσα για να πάρει βάρος. Όταν ήρθε ο γιατρός να μου δώσει τις τελευταίες οδηγίες κ να πάω σπίτι μου, εκει μου τα εξήγησε όλα. Την ημέρα της γέννας μπήκα με 23 πίεση. Είχα πάθει πρ εκλαμψία χωρίς να αισθάνομαι κάτι εγώ απλά ο ίδιος με την εμπειρία του κ κάτι εξετάσεις που είχα κάνει το κατάλαβε κ με έβαλε άμεσα για γέννα .Ποτέ δεν μου είπε το παραμικρό πότε δεν με άγχωσε κ ίσα ίσα με έκανε πάντα να χαμογελάω κ να γελάω. Μου εξήγησε πως αν έμενα εκείνο το βράδυ σπίτι μου κ πήγαινα το πρωί για γέννα τότε θα είχα πάθει εγκεφαλικό κ ίσως να είχα χάσει τη ζωή μου κ γι’ αυτό η επισκληρίδιος έφυγε λόγω υψηλής πίεσης γι’ αυτό το λόγο έσπασε αγγειακό μέσα στη κοιλιά μου αλλά ήτα επικίνδυνο να με ξαναβάλει χειρουργείο λόγω προεκλαμψίας αν δε περνούσαν 14 μέρες. Κάθε μέρα αλλαγές με πόνους κ φυσικά μετά από δύο βδομάδες ξανά μπήκα χειρουργείο για να με καθαρίσει κ να τελειώσει το θέμα. Το μωρό το πήρα από το μαιευτήριο στις 26 μέρες.

Είχαν πάει όλα. Πολύ καλά τα είχε καταφέρει με τον καλύτερο τρόπο κ έτσι είμαστε ευτυχισμένοι που το μωρό μας θα το αγκαλιάζουμε κ θα το φέρναμε στο σπίτι μας. Ο γιατρός μου, η μαία μου, στη συνεχεία ο αιματολόγος μου όλοι είπαν ότι αυτή η εγκυμοσύνη κ η γέννα ήταν πραγματικό θαύμα. Τελικά αποδείχθηκε ότι έχω θρομβοφιλία κ γι’ αυτό το λόγω το μωρό δεν έπαιρνε βάρος .Ήξερα μέσα μου μετά από όλο αυτό ότι σε δεύτερη εγκυμοσύνη δε θα είναι το ίδιο δύσκολο κ ότι θα είναι όλα πιο ανάλαφρα κ Χαρούμενα. 26 μέρες που το μωρό ήταν στη θερμοκοιτίδα πέρασα πολύ δύσκολα ψυχολογία κ σωματικά. Σε όλο αυτό έβγαζα κ με το θηλαστρο γάλα για να πηγαίνω 3 φορές τη μέρα στο μωρό.

Παρ’ ολα αυτά δεν μου κόπηκε το γάλα κ συνέχισα στο σπίτι να τη θηλάζω μέχρι που έφτασε 10 μηνών. Αυτή είναι η ιστορία η δικιά μου με πολλά που δεν σας έγραψα γιατί μέσα σε όλες αυτές τις μέρες έγιναν πολλά κ διαφορά ακόμα αλλά σημασία έχει πως το ταξίδι αυτό είχε ένα αίσιο τέλος για το μωρό μας που σε λίγες μέρες γίνεται 5 χρονών κορίτσι…σας ευχαριστώ που μου δώσατε τη δυνατότητα να τα ξανααισθανθώ κ να συγκινηθώ κα να νοιώσω πάλι δυνατή γιατί η δύναμη έρχεται πάντα τη στιγμή που τη χρειάζεσαι χωρίς να ξέρεις αν την έχεις κ αν θα αντέξεις με όλα τα δύσκολα. Είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που έχω. Έκανα κ δεύτερο παιδί κ τώρα είναι ενός χρόνου χωρίς καμία δυσκολία. Σας ευχαριστώ θερμά.