mom with baby hug

Λοιποοοοόν!

Σίγουρα δεν είμαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ξέρω άλλες εφτά μόνο από το νησί μου που πάθαν το ίδιο! Απλά, αν και νωπή η ψυχική πληγή, παίρνω δύναμη απ’ τα παιδιά μου και λέω ναι, θα το ξανάκανα αν μου το επέτρεπε ο γιατρός μου! Κι αυτό ακριβώς είναι που τρελαίνει τον καθένα που δεν τον αφορά τι θα κάνω! «Θα πεθάνεις και θ’ αφήσεις τα παιδιά σου ορφανά, μου λέγανε!». Απτόητη εγώ βέβαια!  1η και 3η προσπάθεια καισαρικής χτύπησε νεύρο, δεν με έπιασε η επισκληρίδιος και τα ένιωσα όλα! Στην πρώτη δε, ήταν τόσο σοβαρές οι επιπλοκές, που αν καθυστερούσαμε 1 λεπτό ακόμα, μπορεί να ήταν τώρα εδώ ένας από τους δυο μας. Μετά, μου είπε μια νοσοκόμα «πώς κάνεις έτσι; Πρώτη ή τελευταία είσαι;». Κι όμως, μετά από την πρώτη μου εμπειρία, ήθελα κι άλλο παιδί, όσα μπορούσα, για να δώσω την αγάπη μου σε παιδιά και επειδή ξέρω ότι, αν και είναι οι σκληρότεροι κριτές, σε αγαπάνε γι’ αυτό που είσαι, χωρίς να θέλουν να σε αλλάξουν!

Μια σφιχτή αγκαλιά και τα ξεχνάω όλα! Ο μικρός μου είναι 7μιση μηνών.

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Girl playing by the sea

Εύχομαι σε όλες τις μανούλες να ξεπερνάνε γρήγορα κάτι παρόμοιο γιατί τα ζουζούνια μας θέλουν ναζάκια και πολλή, πολλή, πολλή αγάπη!

Χαιρετισμούς σε όλη την ομάδα!