kid holding hands with parents

Η υιοθεσία ενός παιδιού ήταν ενταγμένη από την αρχαιότητα στη ζωή των ανθρώπων, και είναι ένας τρόπος να μεγαλώσει  ένα παιδί σε ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον, χωρίς να  είναι από το περιβάλλον αυτό η βιολογική του καταγωγή. Με αυτό τον τρόπο, δίνεται  η  δυνατότητα  σε πολλούς ανθρώπους να γίνουν γονείς, να μεγαλώσουν  ένα  παιδί, και να χαρούν τη γονεϊκότητα, αυτήν την τόσο σημαντική εμπειρία ζωής. Όταν έρχεται η στιγμή όμως να υιοθετήσουν ένα  παιδί, πολλές φορές νοιώθουν αγωνία και άγχος για το αν θα τα καταφέρουν ως γονείς, για το πόσο καλοί γονείς θα είναι και για το πώς θα τους βλέπουν οι άλλοι σε αυτόν το ρόλο. Σημαντικές είναι και οι στιγμές πριν αποφασίσουν την υιοθεσία, καθώς έχουν να ξεπεράσουν και τα συναισθήματα ματαίωσης που νοιώθουν  όταν συνειδητοποιήσουν ότι δεν θα γεννήσουν παιδιά.

Κατανοώντας τις αρχικές εμπειρίες του παιδιού σας

Η οικογενειακή φροντίδα με την υιοθεσία παρέχει νέες σχέσεις και ευκαιρίες για τα υιοθετημένα παιδιά. Κάποια από τα παιδιά που βρίσκονται υπό την μέριμνα των υπηρεσιών πρόνοιας και προέρχονται από οικογένειες με βία ή παραμέληση έχουν βιώσει τραύματα. Η κατανόηση από τους θετούς γονείς του αντίκτυπου αυτών των πρώιμων εμπειριών και της απώλειας των πρωταρχικών προσώπων, θα βοηθήσει στη σωστή υποστήριξη  των υιοθετημένων παιδιών για την ανάκαμψη από το τραύμα. Τα τραύματα, αν δεν αντιμετωπιστούν, μπορεί να εμποδίσουν τα παιδιά να δημιουργήσουν νέες υγιείς  σχέσεις που είναι απαραίτητες για τη ζωή τους.  Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι τα υιοθετημένα παιδιά έρχονται ήδη στην καινούργια οικογένεια τους, με όπως τις ονομάζει η ψυχαναλύτρια παιδιών, Margaret Rustin (1999), ¨πολλαπλές οικογένειες στο μυαλό¨, εννοώντας ότι έχουν στο νου τους και μια βιολογική οικογένεια και την οικογένεια που υιοθετεί το παιδί.

Τα υιοθετημένα παιδιά

Βασικά συναισθήματα που βιώνουν τα υιοθετημένα παιδιά είναι:

– Απώλεια και Θλίψη

Η απώλεια των βιολογικών γονέων, έστω και αν δεν τους έχουν γνωρίσει, μπορεί να  δημιουργήσει συναισθήματα θλίψης στο υιοθετημένο παιδί. Όμως αισθάνονται ασφαλή  στην υιοθεσία τους, όταν έχουν ανοιχτή  επικοινωνία με τους θετούς γονείς τους και έτσι είναι σε καλύτερη θέση να διαχειριστούν την αβεβαιότητα και τη θλίψη τους.

Τα υιοθετημένα παιδιά μπορεί να βιώσουν και παράλληλες απώλειες, όπως την απώλεια άλλων βιολογικών προσώπων (για παράδειγμα αδέλφια, παπούδες), απώλεια της πολιτιστικής κληρονομιάς ή της γλώσσας, ή, εάν υιοθετηθούν σε μεγαλύτερη ηλικία, απώλεια φίλων ή ανάδοχων προηγούμενων  οικογενειών.

– Ανάπτυξη ταυτότητας

Ο σχηματισμός ταυτότητας αρχίζει από την παιδική ηλικία και αποκτά αυξημένη σημασία κατά την εφηβεία (Grotevant, 1997). Η αίσθηση ότι είναι κάποιος υιοθετημένος είναι μια πτυχή της ταυτότητας των υιοθετημένων παιδιών, ακόμη και όταν γίνονται ενήλικες (Kellogg Foundation and Donaldson Adoption Institute, 2009).

Η ανάπτυξη της ταυτότητας μπορεί να είναι δυσκολότερη για ένα υιοθετημένο παιδί, λόγω των πρόσθετων θεμάτων που σχετίζονται με την υιοθεσία, και το παιδί σας μπορεί να αναρωτιέται για ποιο  λόγο υιοθετήθηκε, τι έγινε με τους βιολογικούς του γονείς, αν έχει αδέλφια και αν το  ίδιο μοιάζει με τους βιολογικούς γονείς σε εμφάνιση ή σε άλλα χαρακτηριστικά.

– Αυτοεκτίμηση

Μερικές μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι, πολλά  υιοθετημένα παιδιά έχουν αρχικά  χαμηλή  αυτοεκτίμηση (Borders, Penny & Portnoy, 2000). Αυτό μπορεί να αντανακλά το γεγονός ότι ορισμένα υιοθετημένα παιδιά μπορεί να βιώνουν έντονα ότι είναι ανεπιθύμητα. Χρειάζεται οι θετοί γονείς να το έχουν αυτό στο μυαλό τους και να τονώνουν  την αυτοεκτίμησή τους, και να τους δείχνουν  μέσα από την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την αγκαλιά τους και την ασφάλεια  ότι ανήκουν σε αυτή την οικογένεια, ότι είναι παιδιά τους με όλη τη σημασία  της λέξης.

Οι θετοί γονείς

-Θα πρέπει να πω στο παιδί μου ότι είναι υιοθετημένο;

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

father and son

-Πρέπει να το ξέρει;

-Πότε είναι καλό να του μιλήσω για αυτό το θέμα, σε ποια ηλικία;

-Θα πληγωθεί αν το μάθει; Θα με εγκαταλείψει;

Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που απασχολούν κάθε γονιό που έχει υιοθετήσει ένα παιδί. Και είναι  πράγματι ζητήματα ουσιαστικά για την ψυχολογική ανάπτυξη του υιοθετημένου παιδιού σας.

Το υιοθετημένο παιδί πρέπει να μάθει από νωρίς, από την μικρή του ηλικία ότι έχει υιοθετηθεί, όπως τονίζουν οι  ψυχαναλυτές παιδιών. Μια  καλή περίοδος είναι εκείνη που τα παιδιά στην νηπιακή ηλικία ρωτάνε, για παράδειγμα, από που έρχονται τα μωρά ή  με αφορμή τη γέννηση ενός άλλου μωρού. Το παιδί  μπορεί να παρατηρήσει σωματικές διαφορές με εσάς και να δημιουργηθούν  στο μυαλό του έντονες ερωτήσεις σχετικά με το από που προέρχεται. Αν η απάντηση παραμείνει μυστικό, μπορεί να κλονίσει τις σχέσεις σας και τα ερωτήματά του να μεγαλώνουν και να το απασχολούν περισσότερο μεγαλώνοντας. Το να μιλήσουν οι γονείς στο παιδί τους και να το ενημερώσουν  για την υιοθεσία του,  θα το βοηθήσει να διαμορφώσει την ταυτότητά του, καθώς είναι σημαντικό να δημιουργήσει  μια ιστορία για την ύπαρξη του. Μπορεί να του διαβάσουν και κατάλληλα παραμύθια που θα το βοηθήσουν.

Επιπλέον, κάποια από τα υιοθετημένα παιδιά έχουν τραύματα απόρριψης και εγκατάλειψης αλλά  το νέο σταθερό και ζεστό οικογενειακό περιβάλλον, μπορεί να ανατρέψει τις αρνητικές πρώιμες εμπειρίες στη ζωή του παιδιού.

Τα παιδιά πολύ συχνά προσπαθούν να ακυρώσουν τα όρια και τη πειθαρχία που επιβάλλουν οι γονείς και εκείνοι, από την πλευρά τους, μπορεί να νοιώθουν τύψεις που  το παιδί τους ήδη έχει περάσει πολλά, με αποτέλεσμα να «χαλαρώνουν» αρκετές φορές τα όρια της καθημερινότητας. Αυτό όμως δεν βοηθάει το παιδί, αντίθετα του δημιουργεί σύγχυση στα θέματα πειθαρχίας και ο θυμός του μεγαλώνει.

Την σημερινή εποχή στις δυτικές κοινωνίες υιοθετούνται παιδιά από  ζευγάρια ετερόφυλα, ζευγάρια ομόφυλα ή από έναν μόνο γονιό. Τόσο τα υιοθετημένα παιδιά όσο και οι θετοί  γονείς, βρίσκουν την εμπειρία της υιοθεσίας πολύ σημαντική και γεμάτη συναισθήματα. Τα παιδιά μέσα στο νέο σταθερό  οικογενειακό περιβάλλον  θα ξαναποκτήσουν την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια, δύο παράγοντες πολύ σημαντικούς  στην ψυχολογική τους ανάπτυξη και δημιουργικότητα.

 

Απόψεις και άλλες δηλώσεις που εκφράζονται από χρήστες και τρίτα μέρη (π.χ., επιστημονικούς συνεργάτες) είναι αποκλειστικά δικές τους και δεν αποτελούν απόψεις της Frezyland by Frezyderm. Την ευθύνη για περιεχόμενο που δημιουργείται από τρίτα μέρη φέρουν αποκλειστικά τα μέρη αυτά.

Βιβλιογραφία

  1.             Borders, L. D., Penny, J. M., & Portnoy, F. (2000). Adult adoptees and their friends: Current functioning and psychosocial wellbeing. Family Relations, 49, 407-418.
  2.             Grotevant, H. D. (1997). Coming to terms with adoption: The construction of identity from adolescence into adulthood. Adoption Quarterly, 1(1), 3-27.
  3.             Kellogg Foundation, W.K & Evan B. Donaldson Adoption Institute, Evan B. (2009), Beyond Culture Camp: Promoting healthy identity formation in adoption.
  4.             Rustin, M. (1999) Multiple families in mind. In: The emotional experience of adoption; A psychoanalytic perspective (2008). Routledge, New York, pp. 77-89.