Γενικά | Frezyland

Τώρα «χτίζει» τουβλάκια, σε λίγο θα «χτίσει» τον ψηφιακό του κόσμο. Είναι αλήθεια πως όσο μεγαλώνει, η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει: κάποια στιγμή θα σας ζητήσει να δημιουργήσει το δικό του προφίλ στα social media! Μπορεί αυτή η εξέλιξη να μη σας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους, αλλά καλό είναι να σας βρει προετοιμασμένους. Να θυμάστε: όλα ξεκινούν απ’ το περιεχόμενο. Έτσι και η πρώτη σας κουβέντα μπορεί να έχει την ίδια αφετηρία: να μάθουν τι μπορούν να δημοσιεύουν και τι όχι! Επειδή τα παιδιά έχουν την τάση να ανεβάζουν τα πάντα και να κοινοποιούν αμέτρητα στιγμιότυπα της καθημερινότητάς τους, καταλήγουν να γίνονται «παπαράτσι» του εαυτού τους και να μετατρέπουν τα social media σε… προσωπικό ημερολόγιο! Μερικές στιγμές «επιβάλλεται» να μένουν offline! Εάν λοιπόν το παιδί σας είναι σε ηλικία άνω των 13 ετών και έχετε συναινέσει ως γονείς στο να έχει πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό κανονισμό 679/ 2016 που είναι σε ισχύ από τις 25 Μαΐου 2018), εδώ θα βρείτε 5 αποτελεσματικές συμβουλές για να του μάθετε πως να διαχωρίζει μόνο του όσα μπορεί να μοιραστεί online και όσα πρέπει να παραμένουν ιδιωτικά! 1. Ιστορίες της διπλανής πόρτας! Αρχικά, είναι σημαντικό να αντιληφθούν τα παιδιά ότι οι κίνδυνοι της υπερέκθεσης δεν είναι θεωρητικοί, αλλά ένα ρεαλιστικό σενάριο. Πρόκειται για ιστορίες που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Για να τους βοηθήσετε να το κατανοήσουν, μη διστάσετε να αναφέρετε παραδείγματα ειδησεογραφίας με εφήβους που κινδύνεψαν από δημοσιεύσεις που θεώρησαν αστείες ή ακίνδυνες. 2. Ό,τι συμβαίνει… δεν πρέπει να ανεβαίνει! Δυστυχώς, στο διαδίκτυο τίποτα δεν εξαφανίζεται. Γι’ αυτό πριν δημοσιεύσουν κάτι, πρέπει να το «φιλτράρουν». Κάτι που τους φαίνεται αστείο σήμερα, μπορεί να το μετανιώσουν τις επόμενες ημέρες. Ένας απλός τρόπος να κατανοούν τι είναι κατάλληλο προς δημοσίευση και τι όχι, είναι να σκέφτονται πώς θα νιώσουν σε περίπτωση που το δει: ένας φίλος τους, ο αγαπημένος τους καθηγητής και οι γονείς τους. Αν αυτή η σκέψη τους οδηγεί σε αμηχανία, καλύτερα να μην προχωρήσουν στη συγκεκριμένη ανάρτηση. 3. Στο διαδίκτυο το λίγο… είναι πολύ! Πληροφορίες όπως: διεύθυνση, νούμερο τηλεφώνου, κοινοποίηση τοποθεσίας στο σπίτι, τους έχετε εξηγήσει ότι δεν επιτρέπεται να τις δημοσιεύουν, αλλά αντιλαμβάνονται συνολικά τους κινδύνους που «κρύβει» η αντίθετη ενέργεια; Στο διαδίκτυο δεν μπορούν να ξέρουν ποτέ ποιος διαβάζει τα posts τους, ακόμα και αν έχουν εφαρμόσει όλες τις ρυθμίσεις απορρήτου. Έτσι μια ανάρτηση συνοδευόμενη από δηλώσεις όπως «φύγαμε για το cinema» μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τρόπους που δεν φαντάζονται π.χ. από έναν επίδοξο διαρρήκτη. Για να ξεχωρίζουν τι πρέπει να μοιράζονται δημόσια και τι όχι, μπορούν σκέφτονται αν θα έλεγαν κάτι αντίστοιχο σε έναν άγνωστο που θα περνούσε τυχαία δίπλα τους στον δρόμο. 4. Ώρα για «ξεκαθάρισμα»! Το Facebook είναι ένας χώρος αποθήκευσης στιγμών. Αναμνήσεις περασμένων ετών, που ακόμα και οι ίδιοι είχαμε ξεχάσει, μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά στην οθόνη και τη ζωή μας. Μια φωτογραφία με ένα αθώο φιλί, μια διαφωνία σε σχόλια, ένα status για την αδικία ενός καθηγητή, όλα αυτά μπορεί να επανέλθουν στο «φως της δημοσιότητας». Γι’ αυτό προτείνετε στα παιδιά να κάνουν που και που μια αναδρομή στις δημοσιεύσεις τους, να «φιλτράρουν» το δημόσιο παρελθόν τους και να σβήσουν ό,τι βρίσκουν πολύ προσωπικό. 5. «Φίλος» στο διαδίκτυο. Όπως μαθαίνετε στο παιδί από μικρό να μη παίρνει καραμέλες από αγνώστους, έτσι πρέπει να του υποδείξετε να μη δίνει πληροφορίες σε «online» αγνώστους. Ακόμα και αν τύχει να κάνει μια νέα γνωριμία και μοιραστεί στιγμές π.χ. σε gaming, πρέπει να είναι έτοιμος να αρνηθεί ή να αλλάξει την κουβέντα αν αισθανθεί ότι μοιράζεται αποκαλυπτικές πληροφορίες της προσωπικής του ζωής. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να συμβουλεύσετε προκαταβολικά το παιδί σας, ώστε αν διακρίνει επίμονη στάση απ΄ τον νέο του «φίλο» να το αναφέρει σε πρόσωπα που εμπιστεύεται. Από τη μεριά σας, για να ελέγχετε τις διαδικτυακές του επαφές, πρέπει να είστε σε επαγρύπνηση εγκαθιστώντας λογισμικά που ελέγχουν ποια site επισκέπτεται & να λάβετε μέτρα κλειδώνοντας όσα θεωρείτε ότι έχουν ακατάλληλο περιεχόμενο! Αν το παιδί συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που βρίσκονται στο διαδίκτυο, τότε μόνο θα μπορεί να τους αποφύγει! Γιατί όπως ακριβώς συμβαίνει και στον πραγματικό κόσμο, η άγνοια κινδύνου μπορεί να γίνει η αιτία για κάθε κίνδυνο! Ωστόσο, αν οποιαδήποτε «περίεργη» κίνηση ή ενδεχόμενος κίνδυνος πέσει στη δική σας αντίληψη, μπορείτε να απευθυνθείτε αμέσως στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος!