Πρόγραμμα Κανόνων για Παιδιά & Οι Δυσκολίες Εφαρμογής τους

Προσπαθούμε διαρκώς ως γονείς να κάνουμε τα παιδιά μας να ακολουθήσουν σταθερά ένα πρόγραμμα κανόνων αλλά τις περισσότερες φορές καταλήγουμε με κλάματα, γκρίνιες, διαμαρτυρίες και τελικά «εγκαταλείπουμε τη μάχη» ηττημένοι; Μπορεί να συμβαίνει κάτι από τα παρακάτω:

1.Μήπως έχουμε πάρα πολλούς κανόνες και τους βάζουμε όλους στο «ίδιο τσουβάλι;»  

Η ιεραρχία είναι σημαντική. Προέχει να επιβάλλουμε κανόνες που αφορούν την ασφάλεια του παιδιού, στη συνέχεια ακολουθούν τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με συμπεριφορές του παιδιού που βλάπτουν άλλους ανθρώπους ή περιουσίες και τέλος, θέτουμε κανόνες που αφορούν την ιδιοσυγκρασία των παιδιών, π.χ. γκρίνια, νευρική συμπεριφορά κ.λπ. Δεν αντιμετωπίζουμε όλους τους κανόνες με την ίδια βαρύτητα ούτε τους επιβάλλουμε όλους μεμιάς «κατακλύζοντας» το παιδί με πρέπει και μη. Τέλος, αφήνουμε και κάποιους όχι τόσο σημαντικούς τομείς χωρίς όρια (π.χ. η επιλογή ντυσίματος), ώστε το παιδί να αισθάνεται πως έχει την αυτονομία να  αποφασίσει το ίδιο για τον εαυτό του.

2.Μπορεί να εφαρμόζουμε κανόνες που δεν μπορεί να αντιληφθεί ένα μικρότερο παιδί:

Το να ρίξει, για παράδειγμα κάτω ένα ποτήρι νερό ένα νήπιο δεν είναι μία συμπεριφορά ηθελημένης ανυπακοής. Από την άλλη, ένα μεγαλύτερο παιδί που αρνείται να φορέσει το κράνος του ποδηλάτου του μετά από επανειλημμένες προειδοποιήσεις μας, είναι συνειδητά ανυπάκουο. Επανεξετάζουμε πάντα το σύστημα κανόνων μας, όταν αποτυγχάνει (με τη ματιά του παιδιού, όχι του ενήλικα), για να ελέγξουμε αν είναι ρεαλιστικό και εφικτό να τηρηθεί από το παιδί, βάσει της ηλικίας του.

3.Και αν το πρόβλημα είναι ότι δεν επιβάλλουμε ποτέ συνέπειες;

Το να γνωρίζει ένα παιδί ότι οι μη αποδεκτές πράξεις του έχουν επακόλουθα, είναι ένα κίνητρο, για να τηρεί τους συμφωνημένους κανόνες. Θυμηθείτε πως προτιμάμε τη λέξη «συνέπειες» από την «τιμωρία». Η τιμωρία περιέχει την έννοια της ποινής υπό την «εξουσία» του γονιού και δημιουργεί υπακοή από φόβο ενώ η λογική συνέπεια μαθαίνει στο παιδί πως η συμπεριφορά του έχει φυσικά επακόλουθα, άρα είναι στο χέρι του το να αποφύγει ένα ανεπιθύμητο αποτέλεσμα με τις πράξεις του.

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Δραστηριότητες για Παιδιά

Τα πιο «Ψαγμένα» Αστεία Αινίγματα για Παιδιά

4.Το πρόγραμμα χωρίς πρόγραμμα είναι αναποτελεσματικό:

Η ίδια η λέξη πρόγραμμα περιέχει την έννοια της σταθερότητας. Για να εφαρμόζει το παιδί συστηματικά τους κανόνες, χρειάζεται να τους θυμίζουμε συνεχώς και να καταστήσουμε σαφές ότι πρόκειται για κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται καθημερινά ή συχνά μέσα στην εβδομάδα . Δεν αρκεί, για παράδειγμα, να πούμε μία φορά «ξυπνάμε στις 7 για να ετοιμαστούμε για το σχολείο» χωρίς να εξηγήσουμε ότι αυτό αφορά όλες τις καθημερινές και χωρίς να το επαναλαμβάνουμε διαρκώς.

5.Λαμβάνουμε υπόψη την ιδιοσυγκρασία του παιδιού;

Ένα παιδί με πείσμα και ισχυρή θέληση μπορεί να χρειάζεται να ακούει τους κανόνες πιο συχνά, για να «δεχτεί» να τους εφαρμόσει ενώ ένα παιδί με πιο συγκαταβατικό χαρακτήρα πιθανότατα να είναι πιο συνεργάσιμο.

6.Λέμε «μπράβο», όταν τηρούνται οι κανόνες;

Τα παιδιά έχουν πιο πολλές πιθανότητες να επαναλάβουν μία συμπεριφορά την οποία εγκωμίασαν ή επιβράβευσαν οι γονείς τους. Αν λοιπόν θέλουμε το πρόγραμμα κανόνων για παιδιά να ακολουθείται συστηματικά από αυτά, χρειάζεται τις φορές που το τηρούν, να τα επιβραβεύουμε και να τα ενθαρρύνουμε «πιάνοντάς τα στο φιλότιμο».

Δεν ξεχνάμε ότι, ακόμα και όταν περιέχει προκλήσεις, η επιβολή ορίων στα μικρά παιδιά μέσα από σταθερούς κανόνες είναι αναγκαία για την προστασία τους και για την υγιή τους ανάπτυξη σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο αλλά, επιπλέον, τα όρια χρησιμεύουν και ως ένα οδηγός ασφάλειας και ένα εγχειρίδιο καθοδήγησης, ώστε να ξέρουν τα παιδιά τι πρέπει να κάνουν σε κάθε περίσταση.