Οικογενειακές Διακοπές: Όταν τα Παιδιά δε Θέλουν να Ακολουθήσουν

Προγραμματισμός διακοπών. Οι δύο λέξεις που περιμένατε όλη τη χρονιά. Και ενώ ο ενθουσιασμός σας που ως γονείς ξεκινάτε να οργανώνετε το φετινό καλοκαίρι για την οικογένεια είναι μεγάλος, έρχονται να ταράξουν τη γαλήνη σας 6 λέξεις: «δεν θέλω να ’ρθω μαζί σας».

Στο κατώφλι της ανεξαρτησίας

Τα παιδιά στην ηλικία της προεφηβείας και εφηβείας αρχίζουν να διεκδικούν την αυτονομία τους: προτιμούν να περνούν χρόνο με τους φίλους τους αντί με τους γονείς τους, θέλουν να απομονώνονται στον προσωπικό τους χώρο, βαριούνται ή δεν βρίσκουν νόημα στη συναναστροφή με μεγαλύτερους… ένα πνεύμα ανεξαρτησίας που φυσικά «αγγίζει» και το θέμα των οικογενειακών διακοπών. Πολύ συχνά μάλιστα, παιδιά ηλικίας 14 και 15 ετών ζητούν από τους γονείς τους να πάνε μόνα τους διακοπές με τους φίλους τους γιατί «είναι πια αρκετά μεγάλα, για να παραθερίζουν χωρίς κηδεμόνες!».

Πώς αντιδρούμε όταν τα παιδιά αρνούνται να έρθουν μαζί μας διακοπές;

Κατ’ αρχάς με ψυχραιμία: υψώνοντας τον τόνο της φωνής σε έναν προέφηβο ή έφηβο με… επαναστατική διάθεση, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να εμπλακούμε σε έναν κύκλο εντάσεων και συγκρούσεων που δεν θα φέρει κανένα παραγωγικό αποτέλεσμα. Συζητάμε σε ήπιους τόνους, χωρίς χειρονομίες, χωρίς να προσπαθούμε να επιβληθούμε ως μεγαλύτεροι και χωρίς να απαντάμε στο «γιατί δεν με αφήνεις να μείνω σπίτι μόνος/η μου; / να πάω μόνος/η μου διακοπές;» με τη φράση «γιατί το λέω εγώ!».

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Γονείς

Ο Ρόλος του Πατέρα στην Οικογένεια

Δείχνουμε ενσυναίσθηση: όσο το παιδί νιώθει ότι δεν το καταλαβαίνουμε, ότι το επικρίνουμε, ότι αδιαφορούμε για τις ανάγκες του ή ότι τις ειρωνευόμαστε τόσο πιο έντονα θα αντιδρά διεκδικώντας το δικαίωμα της θερινής του ανεξαρτησίας. Ξεκινάμε λοιπόν τον διάλογο εξηγώντας του ότι «καταλαβαίνουμε πως μεγάλωσε πια και πως δεν είναι μικρό παιδί», ότι «αντιλαμβανόμαστε ότι δικαιούται περισσότερες ελευθερίες» και «ότι δεν είναι πάντα τόσο συναρπαστικό να περνάει χρόνο με τη μαμά και τον μπαμπά». Ωστόσο του καθιστούμε σαφές ότι δεν είναι ακόμα σε ηλικία να μπορεί να κάνει διακοπές μόνο του ή να παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του γιατί δεν έχει καν ενηλικιωθεί και του εξηγούμε πως μία μέρα θα έρθει και αυτή η στιγμή αλλά θα πρέπει ως τότε να έχει υπομονή.

Ανοίγουμε τα διαπραγματευτικά μας χαρτιά: μία καλή αντιπρόταση, μπορεί να τους χαροποιήσει όλους στο ζήτημα των διακοπών. Αν υπάρχει η δυνατότητα να περάσουν τα παιδιά σας λίγες μέρες διακοπών σε ένα φιλικό ή συγγενικό σπίτι με παιδιά στην ηλικία τους (και καλή παρέα μεταξύ τους) επιβεβαιώνοντας ότι θα υπάρχει πάντα κάποιος ενήλικας μαζί τους, αν δεν είστε εσείς παρόντες, τότε ίσως βρήκατε τη «χρυσή τομή» για να είναι όλοι ικανοποιημένοι: και τα παιδιά που σε ένα βαθμό πέτυχαν μία σχετική θερινή «ελευθερία» και εσείς που ξέρετε ότι θα περάσουν καλά και παράλληλα θα είναι ασφαλή.

Και τώρα που κάναμε ανακωχή με τα μεγαλύτερα παιδιά, προσέχουμε τους άλλους «εμφυλίους» 

Αν εκτός από τα μεγαλύτερα παιδιά, έχουμε και πολύ μικρότερα στην οικογένεια που συχνά τσακώνονται με τα αδέλφια τους -λόγω και του χάσματος της ηλικίας που αλλάζει τα ενδιαφέροντα- τότε είναι σημαντικό να ξέρουμε πως η διαρκής συνύπαρξή τους στις διακοπές μπορεί να κρύβει και δυσάρεστες διενέξεις (κάτι που αποφεύγεται στο σπίτι αφού, σχολεία, φροντιστήρια και διαφορετικές δραστηριότητες, τα κρατούν σε μία «απόσταση ασφαλείας»). Εξηγούμε λοιπόν από πριν στα μικρά και στα μεγάλα παιδιά ότι οι διακοπές είναι για να ξεκουραστούμε και να αναζωογονηθούμε όλοι στην οικογένεια και ότι δεν θα επιτρέψουμε να χαλάσει η διάθεση κανενός για ανόητους τσακωμούς και γκρίνιες. Θα βοηθούσε επίσης να διαχωρίσουμε το πρόγραμμα των μεγαλύτερων και μικρότερων παιδιών στο μέρος όπου παραθερίζουμε, όταν είναι εφικτό. Δεν χρειάζεται να κοιμούνται όλοι το μεσημέρι ή να φάνε την ίδια ώρα ή να κάνουν το ίδιο σπορ στην παραλία. Διαφορετικές ασχολίες σημαίνει μικρότερη μεταξύ τους τριβή άρα περισσότερη οικογενειακή γαλήνη.

Διαχειριζόμαστε λοιπόν τους «αντιρρησίες» της οικογένειας με ειλικρινή συζήτηση και λογικά επιχειρήματα, λαμβάνουμε τα μέτρα μας, για να προλάβουμε συγκρούσεις ανάμεσα στον/ην πρωτότοκο/η και τον Βενιαμίν και ξαναπιάνουμε με χαρά και ανυπομονησία το πλάνο των διακοπών μας. Είναι πιο κοντά απ’ όσο πιστεύουμε.