boy plays with girl

Τα διαφορετικά δωμάτια μεταξύ των αδελφών διαφορετικού φύλου είναι συχνά μία «πολυτέλεια» που δεν έχουν όλες οι οικογένειες, λόγω περιορισμένου χώρου. Ωστόσο, οι γονείς αναρωτιούνται συχνά αν το να μοιραστούν ένα αγόρι και ένα κορίτσι το ίδιο δωμάτιο είναι μία σωστή επιλογή αλλά και ποιοι είναι οι τρόποι για να έχει παράλληλα ο καθένας τον δικό του ελεύθερο προσωπικό χώρο, ακόμα και σε κοινά τετραγωνικά. Ας δούμε, λοιπόν μερικά σημεία που θα βοηθήσουν τους γονείς να αποφασίσουν για το θέμα.

Το φύλο καθορίζει τα ενδιαφέροντα: παρ’ ότι τα στερεότυπα τείνουν να εκλείψουν, φαίνεται πως τις περισσότερες φορές τα παιχνίδια και οι δραστηριότητες που έλκουν τα αγόρια και τα κορίτσια διαφέρουν. Σε μία συνύπαρξη στο ίδιο δωμάτιο, το να συμφωνήσουν τα δυο παιδιά σε μια κοινά αποδεκτή διακόσμηση δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση.

Η ηλικία έχει τη σημασία της: όσο τα παιδιά μεγαλώνουν έχουν ανάγκη από περισσότερη ιδιωτικότητα. Ειδικά στην προεφηβική ηλικία με τις σωματικές, ψυχολογικές, ορμονικές αλλαγές που τη συνοδεύουν, η ανάγκη για απομόνωση συχνά είναι μεγαλύτερη.

Αυτό που συστήνεται ως γενικός κανόνας είναι, τα παιδιά διαφορετικού φύλου, από 10 ετών και άνω, να έχουν ξεχωριστά υπνοδωμάτια*.

Η διαφορά ηλικίας έχει τη σημασία της: όταν το αγόρι είναι σε προεφηβική ηλικία και το κορίτσι σε παιδική ή το ανάποδο, το πιθανότερο είναι πως θα έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα. Οι υποχωρήσεις που ενδεχομένως χρειάζεται να κάνει το καθένα, για να συγκεράσουν αυτές τις  διαφορές μπορεί να φέρει συγκρούσεις, γκρίνιες και προβλήματα.

Δεν έχουν όλα τα αδέλφια διαφορετικού φύλου την ίδια σχέση: άλλα έχουν ισχυρούς δεσμούς και απολαμβάνουν ο ένας τη συντροφιά του άλλου, άρα μπορούν να συνυπάρξουν πιο εύκολα στο ίδιο δωμάτιο και άλλα είναι διαφορετικοί χαρακτήρες που συγκρούονται συνεχώς.

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

kid playing with woods

Παρ’ όλα αυτά… η διαφορετικότητα μπορεί να λειτουργήσει και θετικά: όταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι αδελφικής σχέσης μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο, αναγκαστικά μαθαίνουν να σέβονται ο ένας τη ζωή του άλλου: τα πράγματα, τους ρυθμούς, τις συνήθειές του. Εξασκούνται στο να έχουν ενσυναίσθηση, μια ικανότητα χρήσιμη για όλη τους τη ζωή αλλά και να διατηρούν την υπομονή και τη ψυχραιμία τους, σε περιπτώσεις διαφωνίας. Τέλος, μαθαίνουν να θέτουν αποφασιστικά τα δικά τους όρια και να μην τα διαπραγματεύονται.

Υπάρχει πάντα η λύση του «σπαστού» χώρου και των «ενδιαμέσων» λύσεων:  αυτή η δυνατότητα θα δώσει έναν βαθμό αυτονομίας και ελευθερίας στα παιδιά, κατευνάζοντας τις εντάσεις. Μπορεί, για παράδειγμα, να βαφτούν διαφορετικά οι τοίχοι στις δύο πλευρές (αγοριού- κοριτσιού) και να διαχωριστούν τα έπιπλα ή τα παιχνίδια τους, ώστε όλοι να είναι ευχαριστημένοι ή να μεταφερθούν τα ρούχα του ενός παιδιού σε ντουλάπα εκτός κοινόχρηστου δωματίου, ώστε να γίνει σεβαστό το δικαίωμά του να ντυθεί χωρίς να γίνει ορατό.

Ό,τι κι αν επιλέξετε για το θέμα «αγόρι-κορίτσι στο ίδιο δωμάτιο», θυμηθείτε το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να νιώθουν άνετα, οικεία και ασφαλή τα παιδιά στον χώρο τους.

 

*https://www.legislation.gov.uk/ukpga/1985/68/section/325