Τι είναι το “good enough mothering” και πώς ωφελεί τα παιδιά;

Η φράση “αρκετά καλή μητέρα” δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1953 από τον Donald Winnicott, Βρετανό παιδίατρο και ψυχαναλυτή. Ο Winnicott παρατήρησε χιλιάδες βρέφη και τις μητέρες τους και με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποίησε ότι

τα βρέφη και τα παιδιά ωφελούνται πραγματικά όταν οι μητέρες τους αποτυγχάνουν μαζί τους με διαχειρίσιμο τρόπο.

(Φυσικά, δεν αναφερόμαστε σε μεγάλες αποτυχίες, όπως κακοποίηση και παραμέληση παιδιών.)

Όταν o Winnicott ανέπτυξε αυτήν τη θεωρία, οι μητέρες ήταν, ως επί το πλείστον, οι βασικοί φροντιστές. Σήμερα ωστόσο, έχει μεγαλύτερο νόημα να λέμε «αρκετά καλός γονέας» ή «αρκετά καλός φροντιστής» και όχι «αρκετά καλή μητέρα», καθώς τα παιδιά δεν μεγαλώνουν μόνο με την μητέρα. Ο πατέρας, ο παππούς η γιαγιά και άλλοι φροντιστές, έχουν εξίσου κεντρικό ρόλο σε αυτήν τη σχέση όσο και μία μητέρα και έτσι τα παιδιά μαθαίνουν τις ανεκτές αποτυχίες σε κάθε σχέση φροντίδας στη ζωή τους. Ωστόσο, πολλές μητέρες αγωνίζονται με αυτό το ζήτημα περισσότερο από τους πατέρες λόγω των πολλαπλών ρόλων που έχουν και του άγχους τους να ανταποκριθούν σε όλους με επάρκεια ή και τελειότητα.

Η διαδικασία του να γίνουμε μια αρκετά καλή μητέρα/ αρκετά καλός γονέας για τα παιδιά μας συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου. Όταν τα μωρά μας είναι βρέφη, προσπαθούμε να είμαστε συνεχώς διαθέσιμες και να ανταποκρινόμαστε άμεσα σε αυτά. Μόλις κλαίνε, τα ταΐζουμε ή τα αγκαλιάζουμε ή αλλάζουμε τις πάνες τους και κάνουμε ό, τι χρειάζεται για να τα βοηθήσουμε να αισθανθούν καλύτερα. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί τους διδάσκει ότι είναι ασφαλή και ότι θα τα φροντίζουμε με σταθερότητα και συνέπεια.

Το θέμα είναι ότι εμείς, οι γονείς, δεν μπορούμε να διατηρήσουμε αυτό το επίπεδο προσοχής στα παιδιά μας για πάντα, ούτε και πρέπει. Αυτό είναι ακριβώς το σημείο Winnicott. Ο ίδιος πίστευε ότι

ο τρόπος για να είσαι μία καλή μητέρα είναι να είσαι αρκετά καλή μητέρα.

Τα παιδιά χρειάζονται τις μητέρες τους (ή τους κύριους φροντιστές, όποιοι κι αν είναι) να αποτυγχάνουν με ανεκτούς τρόπους σε τακτική βάση, ώστε να μπορούν να μάθουν να ζουν σε έναν ατελή κόσμο. Κάθε φορά που δεν τα ακούμε αμέσως όταν μας καλούν, κάθε φορά που δεν τα καταλαβαίνουμε όπως πρέπει, κάθε φορά που τα ταΐζουμε με ένα γεύμα που δεν θέλουν να φάνε, κάθε φορά που τα ενθαρρύνουμε να μοιράζονται κάτι όταν δεν το θέλουν, γίνονται πιο έτοιμα να λειτουργήσουν σε μια κοινωνία που θα τα απογοητεύσει και θα ματαιωθούν σε τακτική βάση αλλά η ανταπόκρισή τους σε όλα αυτά,  θα είναι πιο εύκολη.

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Γονείς

Χωρισμένοι Γονείς: 10 Τρόποι Αρμονικής Συνεργασίας

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν με μικρούς τρόπους κάθε μέρα, ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω τους, ότι κάθε αίτημά τους δεν γίνεται να είναι αποδεχτό και πραγματοποιήσιμο και ότι οι συμπεριφορές τους επηρεάζουν άλλους ανθρώπους. Πρέπει να μάθουν μέσω εμπειριών ότι η ζωή μπορεί να είναι δύσκολη, ότι θα νιώσουν απογοήτευση τις στιγμές που δεν θα βρίσκουν αμέσως τον δρόμο τους, και παρ’ όλα αυτά (ή ίσως εξαιτίας αυτού) θα εξακολουθούν να είναι εντάξει. Έτσι καθίστανται ικανά να μεταβούν σε μια ολοένα και πιο αυτόνομη θέση, όπου θα ανέχονται την απογοήτευση και την αναμονή στον δικό τους χρόνο.

Εάν τα παιδιά μας δεν έχουν ποτέ αυτές τις εμπειρίες και κάθε τους αίτημα/ ανάγκη ικανοποιείται αμέσως, τότε δεν θα έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν τις προκλήσεις που αναπόφευκτα θα προκύψουν στη ζωή τους. Δεν θα μάθουν ότι είναι εντάξει να αισθάνονται βαρεμάρα, ενόχληση, λύπη ή απογοήτευση.

Εν ολίγοις,

η οικοδόμηση της ανθεκτικότητας των παιδιών μας είναι το δώρο της αρκετά καλής μητέρας, του αρκετά καλού γονέα/ φροντιστή, ένα υπέροχο συστατικό για την προώθηση της συναισθηματικής ανάπτυξης!

Αλλά υπάρχει ένα άλλο σημαντικό σημείο που πρέπει να θυμόμαστε, ότι δηλαδή πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να κάνουμε καλύτερα από αρκετά καλά κάποια πράγματα στη ζωή, γιατί η τελειότητα είναι ανέφικτη, δεν είναι επιλογή.

Πηγές:

1. To be good enough, S. Ratnapalan & H. Batty, Canadian Family Physician March 2009, 55 (3) 239-240
2. Is One Good Parent Good Enough? Patterns of Mother and Father Parenting and Child Cognitive Outcomes at 24 and 36 Months, Martin & J. B. Gunn, Science and Practice 211-228, Volume 6, 2006
3. The Too-Good Mother. Shields, R.W. (1964). Int. J. Psycho-Anal., 45:85-88.

Απόψεις και άλλες δηλώσεις που εκφράζονται από χρήστες και τρίτα μέρη (π.χ., επιστημονικούς συνεργάτες) είναι αποκλειστικά δικές τους και δεν αποτελούν απόψεις της Frezyland by Frezyderm. Την ευθύνη για περιεχόμενο που δημιουργείται από τρίτα μέρη φέρουν αποκλειστικά τα μέρη αυτά.