Πώς να κάνω το παιδί μου να τρώει;

O δρόμος ενός παιδιού προς το τραπέζι δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα. Για μερικούς γονείς, η ώρα του γεύματος του παιδιού τους μοιάζει με…εφιάλτη. Γιατί αυτό-για παράδειγμα-δεν τρώει ο,τιδήποτε πράσινο, σιχαίνεται το αυγό, φτύνει το κρέας, φοβάται ότι θα πνιγεί με τα φρούτα και γενικά δεν νιώθει καθόλου όμορφα όταν έρθει η ώρα του φαγητού. Και το αποτέλεσμα της κακής σχέσης ενός παιδιού με το φαγητό δεν είναι μόνο η μειωμένη πρόσληψη βάρους, αλλά και ένας διάχυτος εκνευρισμός που συχνά φεύγει από τα στενά όρια της κουζίνας.

Στα διατροφικά προβλήματα των παιδιών οι ειδικοί απαντούν με…φαγητοθεραπεία.

Για την ακρίβεια, στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία ειδικοί επιστήμονες ξεκίνησαν να εφαρμόζουν food ή nutrition therapy σε παιδιά που παρουσίαζαν διατροφικά προβλήματα λόγω αυτισμού ή άλλων αναπτυξιακών δυσκολιών. Ωστόσο, σήμερα, κυρίως στον Καναδά και στη Μεγάλη Βρετανία, ο όρος έχει επεκταθεί και στα παιδιά που τα ονομάζουμε picky eaters, στα παιδιά δηλαδή που κάνουν μία επιλεκτική διατροφή, π.χ. τρώνε μόνο κρέας ή μόνο λευκά τρόφιμα (ψωμί, γάλα, μακαρόνια και ρύζι).

Τι είναι το Food Therapy

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Ανάπτυξη & Φροντίδα Νηπίων

Λεπτή Κινητικότητα: Δραστηριότητες που την Αναπτύσσουν

Food therapy είναι το να προσεγγίσεις ένα παιδί σε διατροφικό επίπεδο και να το βοηθήσεις να βελτιώσει τη διατροφή του. Οι food therapists εφαρμόζουν τις αρχές της εργοθεραπείας και της λογοθεραπείας, διότι συνήθως το πρόβλημα των παιδιών που αρνούνται να φάνε συγκεκριμένα φαγητά έχει αισθητηριακές βάσεις. Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με το φαγητό με όλες τις αισθήσεις τους και με τον δικό τους τρόπο. Η βελτίωση είναι σε πολλές περιπτώσεις πραγματικά εντυπωσιακή.

Πώς μπορούμε όμως εμείς οι γονείς να χτίσουμε από νωρίς μια καλή σχέση των παιδιών μας με το φαγητό, ώστε να μη χρειαστεί να καταφύγουμε στους ειδικούς;

Να μερικοί τρόποι για…food therapy στο…σπίτι.

• Δεν βάζουμε “ταμπέλες” στο παιδί
  Τα παιδιά μετά τα δύο τους χρόνια είναι πολύ πιθανό να περάσουν μία διαδικασία άρνησης απέναντι σε συγκεκριμένες τροφές, κάτι που δεν πρέπει να προκαλεί καμία ανησυχία στους γονείς. Όσο λιγότερο βάλουμε στο παιδί ταμπέλες του τύπου «δεν τρώει ποτέ τυρί και γάλα» τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να το φάει αργότερα
• Λειτουργούμε ως παράδειγμα
  Η Αμερικανίδα διατροφολόγος, Ellin Satter, υπογραμμίζει τον διαχωρισμό των καθηκόντων στην παιδική διατροφή, υποστηρίζοντας πως όταν ένα παιδί έχει θέματα με το φαγητό, το πιθανότερο είναι ότι τα θέματα τα έχουν οι ίδιοι οι γονείς και όχι το παιδί. Εάν εμείς δεν τρώμε λαχανικά, φρούτα ή τυρί τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε από τα παιδιά μας να τα φάνε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι με συνέπεια και υπομονή να προσφέρουμε υγιεινές τροφές στο τραπέζι και να μην τα πιέζουμε. Μόλις χαλαρώσουμε, μόλις τα γεύματα γίνουν ευχάριστα και το φαγητό δεν αποτελεί αγγαρεία αλλά γιορτή, τότε και το παιδί θα χαλαρώσει και θα φάει.
• Δεν δωροδοκούμε
  Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να τάζουμε πράγματα σ’ ένα παιδί προκειμένου να φάει το φαγητό του ή μία συγκεκριμένη τροφή, διότι οι τακτικές αυτούς του είδους δημιουργούν αρνητικό συσχετισμό με το φαγητό. Αν πούμε π.χ. σ’ ένα παιδί «για να πάμε στο πάρκο πρέπει να φας τις φακές σου», το παιδί θα «ακούσει»: «Οι φακές είναι το κακό και μετά θα έρθει το καλό, δηλαδή η βόλτα.
• Η ώρα του φαγητού να είναι ευχάριστη
  Δεν πιέζουμε τα παιδιά να φάνε το φαγητό τους! Το φαγητό δεν πρέπει να ισούται με καταναγκαστικό έργο, αλλά με απόλαυση. Κάνουμε την ώρα του φαγητού ευχάριστη και φροντίζουμε να καθόμαστε όλοι γύρω από το τραπέζι, έστω και μία φορά την εβδομάδα.
• Αφήνουμε το παιδί να τρώει όπως του αρέσει
  Ο μόνος κανόνας που θα πρέπει να θέσουμε στο παιδί είναι να μην πετάει το φαγητό στο πάτωμα. Από εκεί και πέρα, οφείλουμε να το αφήνουμε να τρώει όπως τους αρέσει, ακόμη και με τα χέρια, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να αναγνωρίσει τις γεύσεις του φαγητού.