Ποιος είναι ο ιδανικός δάσκαλος στα μάτια των παιδιών;

Επάγγελμα ή λειτούργημα, όπως και να το αποκαλέσουμε, είναι γεγονός ότι το να είναι κανείς εκπαιδευτικός είναι μία από τις σημαντικότερες ευθύνες, καθώς η επίδρασή του μπορεί να είναι καταλυτική στη ζωή του παιδιού αλλά και καθοριστική για τη διαμόρφωση μιας ολόκληρης γενιάς (αν όχι και των επόμενων) με αποτελέσματα που επηρεάζουν ακόμα και τη δομή της κοινωνίας. Γι’ αυτό και η δουλειά του δασκάλου είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και δεν εξαντλείται στο να μεταδίδεται απλώς σωστά η γνώση στους μαθητές. Επειδή όμως τα παιδιά είναι οι πιο σημαντικοί κριτές, ας δούμε τι περιμένουν και τι θέλουν από τους δασκάλους τους, για να μπορούν να πουν: «έχω τον καλύτερο δάσκαλο του κόσμου!».

Τι σημαίνει για ένα παιδί ιδανικός δάσκαλος;

Μας εξηγεί τα μαθήματα, απλά και ωραία, σαν παραμυθάκι.

Κάποια μαθήματα δυσκολεύουν τα παιδιά να τα κατανοήσουν και να τα αφομοιώσουν και η «παπαγαλία» δεν είναι παραγωγικός τρόπος μελέτης. Οι δάσκαλοι, λοιπόν, που έχουν βρει τον μαγικό τρόπο να διδάσκουν με αφηγηματικότητα, χρησιμοποιώντας μεταφορές και αλληγορίες, κάνοντας παύσεις όπου χρειάζεται, επαναλαμβάνοντας τα δύσκολα σημεία για να γίνουν αντιληπτά και χρωματίζοντας τη φωνή τους ανάλογα με το τι αφηγούνται, είναι δάσκαλοι που αφενός μεταλαμπαδεύουν πιο αποτελεσματικά τη γνώση στα παιδιά αφετέρου κερδίζουν πόντους στις προτιμήσεις τους.

Με ακούει και με καταλαβαίνει.

Κάθε παιδί θέλει από τον δάσκαλό του να έχει ένα «πρόθυμο» αυτί. Να κατανοεί τις ανάγκες, τις φιλοδοξίες, τις σκέψεις, τις ανησυχίες του, χωρίς να το επικρίνει και να το στηρίζει ακόμα και με μικρές κινήσεις. Ακόμα και ένα καθησυχαστικό χαμόγελο ή ένα χάδι στον ώμο είναι αρκετά, για παράδειγμα, για να εμψυχώσουν έναν αγχωμένο μαθητή πριν από ένα δύσκολο διαγώνισμα.

Δεν με «βάζει στο ίδιο τσουβάλι» με τους συνομηλίκους μου.

Ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνουν έναν δάσκαλο αγαπημένο στην καρδιά των μαθητών του είναι το να κατανοεί τις προσωπικές ανάγκες τους και το να μην κάνει γενικεύσεις. Κάθε παιδί είναι ούτως ή άλλως μοναδικό και όταν διακρίνει ο δάσκαλος αυτήν του την αυθεντικότητα με μία εξατομικευμένη προσέγγιση, το κάνει να νιώθει ακόμα πιο ξεχωριστό.

Δεν νευριάζει.  

Τα παιδιά θέλουν να νιώθουν ότι ο δάσκαλός τους έχει υπομονή και ψυχραιμία σε κάθε κατάσταση. Δεν θυμώνει χωρίς λόγο, δεν υψώνει τον τόνο της φωνής του και είναι πάντα πράος, όταν π.χ. το παιδί δεν έχει διαβάσει ή δεν θέλει να σηκωθεί στον πίνακα ή θέλει να κάνει μια ερώτηση που δεν ξέρει αν είναι τόσο «έξυπνη».

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Διατροφή για Παιδιά

Παιδική Παχυσαρκία: Συμβουλές για Γονείς

Είναι δίκαιος. 

Αντιμετωπίζει όλα τα παιδιά με αίσθημα δικαιοσύνης. Αξιολογεί μεμονωμένα κάθε περιστατικό και λέει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο με αντικειμενικότητα κάθε φορά. Δεν αποδίδει, για παράδειγμα, την ευθύνη για τα πάντα ανεξαιρέτως στον πιο άτακτο μαθητή της τάξης, γιατί ξέρει ότι κάτι τέτοιο είναι άδικο ούτε «απονέμει δικαιοσύνη» με βάση το ποια παιδιά του είναι πιο συμπαθή και ποια όχι. Έχει πάντα την τέλεια «ζυγαριά».

Μας λέει πολλά μπράβο.

Ο ιδανικός δάσκαλος δεν «τσιγκουνεύεται» τα λόγια επιβράβευσης. Λέει μπράβο και στον καλό μαθητή αλλά και σ’ αυτόν με τα περιθώρια βελτίωσης, εστιάζοντας σε αυτό που κατάφερε σωστά. Λέει για παράδειγμα σε έναν μαθητή με ορθογραφικά στην έκθεση: «Μπράβο, Νίκο που έγραψες με σωστή ορθογραφία την τάδε λέξη. Είμαι σίγουρος ότι αν τη επόμενη φορά είσαι λίγο πιο προσεκτικός, θα γράψεις σωστά και την τάδε λέξη».

Έχει πλάκα.

Το χιούμορ είναι το Α και το Ω για τα παιδιά που αγαπούν να κάνουν αστεία και θέλουν από τον δάσκαλό τους να είναι στο ίδιο «μήκος κύματος». Ένας άνθρωπος που γελάει και έχει αίσθηση του χιούμορ είναι άλλωστε γενικά πιο συμπαθής και γοητευτικός και επιπλέον, το να γελάμε με τα ίδια αστεία ή το να αστειευόμαστε μεταξύ μας, μας δημιουργεί μία κοινή γλώσσα επικοινωνίας.

Μας ρωτάει για τις εξωσχολικές μας δραστηριότητες.

Δεν είναι μόνο το σχολείο η ζωή του μαθητή! Κάνει και άλλα πράγματα, όταν χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι και θέλει να τα μοιραστεί με τους ανθρώπους που είναι κοντά του στην καθημερινότητα. Ο ιδανικός δάσκαλος δείχνει ενδιαφέρον γι’ αυτά που κάνει το παιδί τις ώρες εκτός τάξης, το ρωτάει ποιο σπορ του αρέσει και γιατί το επέλεξε ως χόμπι, το επιβραβεύει σε κάθε μετάλλιο η επιτυχία, το ενθαρρύνει στις αποτυχίες και στέκεται δίπλα του βλέποντας το παιδί στην ολότητά του.

Είναι ενθαρρυντικό πως πολλοί εκπαιδευτικοί συγκεντρώνουν τις παραπάνω αρετές και αποτελούν φιγούρες-ορόσημα στη ζωή των παιδιών τόσο στα μαθητικά τους χρόνια όσο και αργότερα. Έχετε ακούσει φράση: «αυτό που είμαι τώρα το χρωστάω στους γονείς και στους δάσκαλους μου;». Μάλλον βγήκε γιατί οι ιδανικοί δάσκαλοι εκεί έξω είναι περισσότεροι από όσους νομίζουμε!