Παιδί με ανώριμη συμπεριφορά: Συμβουλές καθοδήγησης

ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ , ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΣ

Δεν είναι λίγοι οι γονείς που ανησυχούν ότι το παιδί τους είναι πολύ ανώριμο για να λάβει τα προνόμια και τις ελευθερίες που αντιστοιχούν στα παιδιά της ηλικίας του ενώ το ίδιο διαμαρτύρεται για περισσότερα προνόμια και ελευθερία. Συνήθως αυτά τα παιδιά είναι μέσης παιδικής ηλικίας (6-12 ετών) και εμφανίζουν αδυναμία να διαχειριστούν το άγχος και να ανταποκριθούν στις προσδοκίες που είναι κατάλληλες για την ηλικία τους. Η αποδοχή καταστάσεων ότι είναι εκτός του δικού τους ελέγχου, η αναζήτηση βοήθειας όταν χρειάζεται ή ο προγραμματισμός για να διασφαλιστεί ότι αναλαμβάνονται αυτές οι ευθύνες, είναι μερικοί από τους τυπικούς τρόπους με τους οποίους οι γονείς ελπίζουν ότι θα βρουν τη λύση αλλά συχνά αυτοί οι τρόποι υπολείπονται των προσδοκιών. Η ανωριμότητα των παιδιών δημιουργεί μεγάλη σύγκρουση γονέα-παιδιού καθώς τα παιδιά βλέπουν τους συνομήλικούς τους να απολαμβάνουν τους καρπούς του να είναι “μεγαλύτερα παιδιά” ενώ στα ίδια αυτό απαγορεύεται λόγω της παρατεταμένης συναισθηματικής ανωριμότητας που εμφανίζουν.

Εάν το παιδί σας περιγράφει κάτι τέτοιο, ακολουθούν μερικές συμβουλές καθοδήγησης:

Ξεκινήστε με μια ειλικρινή συζήτηση για τις ανησυχίες και την απογοήτευσή σας. Μιλήστε με απλό τρόπο για την επιθυμία σας να του δείξετε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη λήψη αποφάσεων και τη συναισθηματική αυτοδιαχείριση. Δώστε έμφαση στην επίγνωσή σας σχετικά με το χάσμα μεταξύ ποιων ελευθεριών επιθυμούν τα ίδια να τους επιτρέπονται και ποιων ελευθεριών μπορούν να επιτραπούν ανάλογα με την ηλικία τους. Δώστε συγκεκριμένα παραδείγματα για το πώς κάποια παιδιά έχουν αποτύχει όταν έχουν βρεθεί μπροστά σε “δοκιμασίες ωριμότητας”. Βοηθήστε τα να καταλάβουν πόσα γεγονότα “μετράνε” στο μυαλό ενός γονέα, όταν πρέπει να καθορίσουν εάν ένα παιδί είναι αρκετά ώριμο για ένα συγκεκριμένο προνόμιο ή ευθύνη. Τονίστε πώς αυτό που φαίνεται για τα ίδια ότι δεν σχετίζεται με την ωριμότητα στο δικό τους το μυαλό, σχετίζεται άμεσα με το μυαλό ενός γονέα.
Σκεφτείτε αν τα κρατάτε πίσω για δικούς σας λόγους. Μερικοί γονείς δυσκολεύονται να αφήσουν την εξάρτηση του παιδιού τους από τους ίδιους και τα παιδιά μπορεί να “παίζουν σωστά” αυτή τη σιωπηρή συμφωνία καθυστέρησης της ωριμότητας ως έκφραση πίστης στους γονείς τους. Μπορεί δηλαδή να μην ενθαρρύνουν συμπεριφορές αυτενέργειας και πρωτοβουλίας, να τα κάνουν όλα οι ίδιοι για λογαριασμό τους, ώστε να συνεχίζουν να εξαρτώνται από τους ίδιους κάτι που αποτελεί συχνά μια πηγή παρηγοριάς και ανακούφισης, καθώς αισθάνονται ότι τα παιδιά τους και τους χρειάζονται και τους αγαπούν.
Αναρωτηθείτε αν είναι δυσλειτουργική η σχέση σας με τον άλλο γονέα και εξαιτίας αυτής της κατάστασης έχετε προσκολληθεί συναισθηματικά με το παιδί σας. Κάτι τέτοιο μπορεί να σας οδηγήσει να γίνετε υπερπροστατευτική /ός μαζί του και να μην του αφήνετε ζωτικό χώρο «να αναπνεύσει», να εξελιχθεί συναισθηματικά και εν τέλει να ωριμάσει. Έτσι, το παιδί θα μάθει να είναι εξαρτημένο από εσάς τώρα αλλά και στην ενήλικη ζωή από τους άλλους και αυτό μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην ψυχική του υγεία.
Θέστε από κοινού με το παιδί σας μικρούς, επιτεύξιμους και ρεαλιστικούς στόχους και επαινέστε την προσπάθεια που καταβάλλει και όχι το αποτέλεσμα που μπορεί να μην έχει πάντα επιτυχία. Σε αυτή τη φάση, είναι σημαντικό να μπει το παιδί σε διαδικασία αυτενέργειας, ανεξάρτητα αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που προσδοκάτε.

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Δραστηριότητες για Παιδιά

Τρόποι ανάπτυξης παραγράφου για άριστα στην έκθεση

Όπως και να έχει, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τους δικούς του χρόνους να ανταποκριθεί στις δικές σας προσπάθειες και στις δικές του. Επιμονή, υπομονή, ενθάρρυνση, εμπιστοσύνη και σταθερή στάση είναι το κλειδί για την επίτευξη τέτοιου είδους αλλαγών.

Βιβλιογραφία:

Richfield, S. (2019, August 19). Coaching The Emotionally Immature Middle Schooler, HealthyPlace
Josselyn, I. M. (1950). Treatment of the emotionally immature child in an institution framework. American Journal of Orthopsychiatry, 20(2), 397–409
Woodhead M. (2009) Child Development and the Development of Childhood. In: Qvortrup J., Corsaro W.A., Honig MS. (eds) The Palgrave Handbook of Childhood Studies. Palgrave Macmillan