Διάρροια Μωρού: Που μπορεί να οφείλεται

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ

Σταυρούλα Μακρυνικόλα
Δείτε όλα τα άρθρα

Η διάρροια αποτελεί ένα κοινό σύμπτωμα που απαντάται σε όλες τις ηλικίες. Η χρονική διάρκειά της (μέρες ή εβδομάδες) και η ηλικία εμφάνισής της (βρεφική, νηπιακή, εφηβεία ή ενήλικη ζωή), προσανατολίζουν προς την αιτία που την προκαλεί.

Κατ΄αρχάς, είναι απαραίτητη η διατύπωση του ορισμού της που περιλαμβάνει τη μαλακή και υδαρή σύσταση των κοπράνων και τον αυξημένο ημερήσιο αριθμό των κενώσεων, τουλάχιστον 3 την ημέρα. Εξαιρούνται από τον ορισμό αυτό τα μωρά που θηλάζουν αποκλειστικά, καθώς οι κενώσεις τους μπορεί να κυμαίνονται φυσιολογικά από 1 κένωση στις 10 μέρες ως 10 κενώσεις την ημέρα!

Ένα μωρό μπορεί να εμφανίσει διάρροια για διάφορους λόγους. Έχει σημασία πότε ξεκίνησε και πόσο διαρκεί, αν διαρκεί λιγότερο ή περισσότερο από 2 εβδομάδες (οξεία και χρόνια διάρροια). Έχει επίσης σημασία αν συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα, όπως ο πυρετός, οι έμετοι, ο πόνος στην κοιλία, η απώλεια βάρους. Η διατροφή του μωρού μπορεί να παίζει ρόλο, για παράδειγμα αν ξεκίνησε η διάρροιά του όταν προστέθηκε κάτι νέο στο διαιτολόγιο του, όπως το γάλα αγελάδας ή τα δημητριακά.

Μεταξύ των κοινών, καθημερινών παθήσεων, η πιο συχνή αιτία διάρροιας σε ένα μωρό είναι η λοιμώδης, η γαστρεντερίτιδα. Προκαλείται από ιούς, όπως ο ιός Rota, για τον οποίο υπάρχει εμβόλιο που περιλαμβάνεται στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού και πολλοί άλλοι, από μικρόβια όπως η σαλμονέλλα και η σιγκέλλα και από παράσιτα. Μία τυπική εικόνα γαστρεντερίτιδας από ιούς περιλαμβάνει την αιφνίδια εμφάνιση πυρετού κι εμέτων, ενώ μετά από 1-2 μέρες ξεκινούν οι διαρροϊκές κενώσεις. Συνήθως τα συμπτώματα διαρκούν λίγες μέρες. Τα μικρόβια που μεταδίδονται από μολυσμένα τρόφιμα ή με τα χέρια, προκαλούν εντονότερα συμπτώματα και επιπλοκές.

Ένα μωράκι, στους 3 πρώτους μήνες της ζωής, μπορεί να εμφανίσει πρόσμιξη αίματος και βλέννης στις κενώσεις, οι οποίες είναι εξ ορισμού πολλές και πιο μαλακές στην ηλικία αυτή. Η αλλεργική πρωκτοκολίτιδα εμφανίζεται συχνότερα στα βρέφη που θηλάζουν (60%) και αποτελεί μία αλλεργική αντίδραση συνήθως στο γάλα αγελάδας που πίνει η μητέρα. Το μωρό είναι κατά τ’ άλλα υγιές και η κατάσταση αυτή υποχωρεί τις περισσότερες φορές μέχρι την ηλικία των 12 μηνών.

Σε ένα νήπιο 1 με 3 ετών μπορεί να παρατηρηθεί η λειτουργική ή χρόνια μη ειδική διάρροια της παιδικής ηλικίας. Αφορά σε ένα παιδί υγιές, συνήθως υπέρβαρο, που εμφανίζει πολλές κενώσεις κάθε μέρα χωρίς άλλα συμπτώματα. Η κατάσταση αυτή υποχωρεί μόνη της, χρειάζεται όμως περιορισμός στην κατανάλωση τροφών με σορβιτόλη και συσκευασμένων χυμών.

Η κοιλιοκάκη εμφανίζεται συχνά ως χρόνια διάρροια σε ένα μωρό που έχει αρχίσει να τρώει τροφές που περιέχουν γλουτένη, όπως είναι τα δημητριακά από σιτάρι, σίκαλη και κριθάρι. Τα συμπτώματα ποικίλλουν: εκτός από τη χρόνια διάρροια, κοιλιακό άλγος, ανορεξία, έμετοι, χαμηλό βάρος, σκιαγραφούν την τυπική κλινική εικόνα. Κατά βάση όμως είναι μία νόσος που μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικά συμπτώματα και σε διαφορετική ηλικία σε κάθε άνθρωπο. Πρέπει να τονιστεί ότι σε ένα υγιές μωρό είναι απαραίτητη η κατανάλωση τροφών με γλουτένη στη βρεφική ηλικία, όχι νωρίτερα από τους 5 ή αργότερα από τους 7 πρώτους μήνες της ζωής.

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

Βρέφος

Τι κάνουμε όταν το μωρό δεν μπορεί να ενεργηθεί;

Τέλος, το ευερέθιστο έντερο, οι ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, η ινοκυστική νόσος και άλλες σοβαρές και χρόνιες παθήσεις περιλαμβάνονται στα αίτια μίας χρόνιας διάρροιας που εμφανίζεται συνήθως σε μεγαλύτερη ηλικία από τη βρεφική.

Επιγραμματικά ,είναι καλό να αναφερθεί ότι η αρχική αντιμετώπιση μίας οξείας διάρροιας μπορεί να γίνει στο σπίτι κατόπιν οδηγιών του παιδιάτρου.

Σε αιφνίδια εμφάνιση εμέτων και διάρροιας, αρχική γίνεται διακοπή σίτισης για 2 ώρες τουλάχιστον και ακολουθεί η σταδιακή χορήγηση υγρών. Χρησιμοποιούνται ειδικά ηλεκτρολυτικά διαλύματα, ενώ δεν πρέπει να δίνονται υγρά όπως τσάι, χυμοί, αναψυκτικά ή αραιωμένο γάλα. Σε ένα μωρό που θηλάζει δεν διακόπτεται ο θηλασμός. Η αποκλειστική χορήγηση υγρών διαρκεί λίγες ώρες και μετά το παιδί μπορεί να φάει τροφές κατάλληλες για την ηλικία του, αρχικά σε μικρές ποσότητες. Δεν χρειάζεται ειδική δίαιτα.

Φάρμακα όπως αντιβιοτικά σπάνια χρειάζονται, ενώ αποφεύγονται αντιεμετικά.

Η σοβαρή αφυδάτωση, η επηρεασμένη γενική κατάσταση και η ύπαρξη άλλων συμπτωμάτων θα ληφθούν υπόψη από τον παιδίατρο για τη συνέχιση της αντιμετώπισης του μωρού στο σπίτι ή την ανάγκη μεταφοράς του στο νοσοκομείο.