“Το ταξίδι αυτό έχει καπετάνιο κι αυτός είναι το παιδί μας”

Η Ιωάννα Πατηνιώτη είναι μια μητέρα που μας τίμησε με το να μοιραστεί μαζί μας, μια δική της ιστορία. Την ιστορία του πώς έγινε μαμά. Με τη λυρική γραφή της μας ταξίδεψε, μας συγκίνησε και γι’ αυτό, την επιλέξαμε για να εγκαινιάσουμε μαζί της, αυτήν την όμορφη ενότητα, που πρωταγωνιστές είστε εσείς, οι Frezyparents. Για να διαβάσετε το αρχικό άρθρο της Ιωάννας και να μάθετε λίγα περισσότερα για την πρώτη FrezyParent μας, πατήστε εδώ κι εδώ.

Θες να μας πεις δύο λόγια για το ταξίδι σου προς τη μητρότητα;

Το ταξίδι μου προς τη μητρότητα δεν θα κρύψω ότι είχε ποικιλία συναισθημάτων… Ενθουσιασμό, αλλά και φοβία για το άγνωστο, προσμονή κι ανυπομονησία αλλά κι αγωνία για την έκβαση της κύησης… Ανασφάλεια για τη σωστή προετοιμασία μας να υποδεχθούμε το νέο μέλος στην οικογένειά μας, αλλά και χαρά κι ευτυχία που το όνειρό μας θα γινόταν πραγματικότητα. Το βασικότερο είναι ότι μητέρα δεν γίνεσαι όταν γέννας, αλλά από όταν κυοφορείς… Αγωνία για το πλασματάκι σου έχεις από όταν είναι στην κοιλίτσα σου… Αγωνία για το αν είναι καλά, αγωνία για τη στιγμή που θα έρθει στην αγκαλιά σου… Όμως αξίζουν όλα αυτά γιατί όταν το αντικρύσεις και το αγγίξεις αισθάνεσαι ότι έχεις όλον τον κόσμο στην αγκαλιά σου, ότι η καρδιά σου πάει να σκάσει από ευτυχία. Ότι ξαφνικά γνώρισες το νόημα της ζωής σου, που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο… και κάπως έτσι μόνο τα καλύτερα έρχονται.

Πώς άλλαξες όταν έγινες μητέρα και ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι σε αυτόν τον νέο ρόλο;

Όταν έγινα μητέρα ένιωθα ευτυχισμένη, ένιωθα δέος μπροστά στο θαύμα της φύσης που για πρώτη φορά καταλάβαινα ουσιαστικά τι σημαίνει. Όταν είδα τον γιο μου πρώτη φορά στην αίθουσα τοκετού, ένιωσα ξαφνικά ότι ο κόσμος μας, εμένα και του συζύγου μου, έγινε αυτός. Ξαφνικά το μόνο που σκέφτεσαι είναι να μη λείψει τίποτα στο μικροσκοπικό σου πλασματάκι, να είσαι πάντα εκεί, ό,τι κι αν χρειαστεί και αυτοσκοπός γίνεται μόνο το χαμόγελό του. Άλλωστε, όταν χαμογελάει αυτό και είναι ευτυχισμένο, εμείς σαν γονείς του είμαστε διπλά ευτυχισμένοι.

Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή με το μικρό σου;

Όλες οι στιγμές με το παιδάκι σου είναι ξεχωριστές, είναι γεμάτες και χρωματιστές. Είναι σαν έναν πίνακα ζωγραφικής, σαν έναν καμβά που οι στιγμές είναι οι «πινελιές»… Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις πινελιές γιατί κάθε μία ομορφαίνει τη ζωή σου με διαφορετικό τρόπο… Το σίγουρο είναι πως ό,τι και να κάνουμε στην καθημερινότητά μας σαν οικογένεια, αν μπορούσα να ξεχωρίσω μια στιγμή είναι αυτή ή καλύτερα αυτές που χαμογελάει… Τότε γεμίζει όλος ο χώρος χρώματα και μουσικές και η καρδιά μας χορεύει στις πιο όμορφες μελωδίες.

Τι θα έλεγες σε κάθε γονιό που μπορεί να περνάει δυσκολίες;

Δεν έχω πολυετή εμπειρία σαν γονιός, άλλα αν θα μπορούσα να δώσω μία συμβουλή θα ήταν να μην ξεχνάτε ότι στο ταξίδι αυτό που ονομάζεται μητρότητα έχετε συνοδοιπόρο τον πατέρα… Εκείνος είναι το στήριγμα για εσάς κι εσείς για εκείνον. Τα άγχη κι οι αγωνίες μοιράζονται στα δύο, η αγάπη όμως πολλαπλασιάζεται επί δύο… Τι πιο ουσιαστικό και όμορφο σαν αυτό σε μία οικογένεια; Κάθε δυσκολία, όποια κι αν είναι αυτή, θα έρθει η ώρα που θα αντιμετωπιστεί. Όταν όμως κρατάς το χέρι του συντρόφου σου όλα μοιάζουν λιγότερο επώδυνα… Όταν κοιτάς τα μάτια του και πλημμυρίζεις αγάπη όλα μοιάζουν πιο εύκολα. Μην κλείνεστε στο εαυτό σας ό,τι κι αν συμβαίνει, η ζωή είναι πολύ όμορφη για να μένουμε μόνοι… Μοιραστείτε την και τα χαμόγελα θα πολλαπλασιαστούν κι αυτά όταν οι δυσκολίες θα περάσουν. Υπομονή, αισιοδοξία, χαμόγελο…

Αυτό το ταξίδι, τι σε έκανε να εκτιμήσεις στον σύντροφό σου και πώς έχει αλλάξει η σχέση σας;

Τον σύντροφό μου τον ξέρω 11 χρόνια… Πάντα θαύμαζα τη συντροφικότητά του, την ψυχραιμία του, την ήρεμη δυναμική του που πάντα ξεπερνούσε τις προσδοκίες μου. Νιώθω πως έχω ένα συνοδοιπόρο στη ζωή και πως ήταν πάντα το άλλο μου ολόκληρο και όχι μισό… Όταν έγινε τελικά το όνειρό μας πραγματικότητα ένιωσα ευτυχία που έζησα μαζί του αυτό το συναίσθημα. Τα δάκρυά μας γίνανε ένα και η αγάπη μας διπλή. Εκτιμώ κάθε στιγμή που ήταν εκεί για μένα με ένα χαμόγελο κι ένα χάδι να σβήνει κάθε ανησυχία και κάθε αγωνία μου…
Με ένα παιδί η σχέση δεν αλλάζει αλλά ολοκληρώνεται. Κάθε μας βήμα είναι ένα άλμα για τη ζωή που φέραμε στον κόσμο… Κάθε μας σκέψη είναι να δώσουμε όλα τα εφόδια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο παιδί μας… Κάθε μας όνειρο περιλαμβάνει το μικρό μας κι αυτό είναι η πιο όμορφη αλλαγή στη σχέση μας.

Το σίγουρο είναι πως ό,τι και να κάνουμε στην καθημερινότητά μας σαν οικογένεια, αν μπορούσα να ξεχωρίσω μια στιγμή είναι αυτή ή καλύτερα αυτές που χαμογελάει… Τότε γεμίζει όλος ο χώρος χρώματα και μουσικές και η καρδιά μας χορεύει στις πιο όμορφες μελωδίες.

Τι σε έκανε να εκτιμήσεις η μητρότητα και ποιο είναι το σημαντικότερο μάθημα που σου έμαθε;

Η μητρότητα με έκανε να εκτιμώ κάθε στιγμή που απολαμβάνω με το παιδάκι μου και με τον σύντροφό μου. Με έμαθε να έχω περισσότερη υπομονή και επιμονή σε ό,τι αφορά τη διαπαιδαγώγησή του. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα πλασματάκι που δεν ξέρει ούτε τα αυτονόητα για εμάς, όπως το να στέκεται, να περπατάει, να τρώει να μιλάει. Έμαθα να είμαι πιο υπεύθυνη και δοτική και φυσικά να προσαρμόζω τις ανάγκες μου στις δικές του… Η μητρότητα σού μαθαίνει πως το χαμόγελό του είναι ικανό να γεννήσει άπειρα δικά σου χαμόγελα στη στιγμή… Σου φέρνει μια ευτυχία τέτοια που δεν μπορούσες να φανταστείς πριν γίνεις γονιός… Κι όταν σε φωνάζει «μανούλα» νομίζεις πως έχεις όλον τον κόσμο στην αγκαλιά σου!

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να ξέρει κάθε γυναίκα πριν ξεκινήσει αυτό το ταξίδι;

Το ταξίδι της μητρότητας είναι μια ονειρεμένη πορεία προς την ολοκλήρωση. Μια ολοκλήρωση που για τον καθένα είναι διαφορετική αλλά για όλους σημαίνει πληρότητα… Μην φοβηθείτε αν ξεκινήσει μια τρικυμία στο ταξίδι αυτό… Μόνο τρικυμία συναισθημάτων μπορεί να είναι… Εκρήξεις χαράς, περηφάνιας, συγκίνησης και ευτυχισμένων στιγμών… Κι αν κάτι δεν ξέρουμε, τα πλασματάκια μας θα είναι εκεί για να το μάθουμε παρέα… Κι αν κάτι μας φοβίσει, το χαμόγελο που κρύβουν στα χειλάκια τους θα είναι εκεί για να μας ενθαρρύνει… Άλλωστε, το ταξίδι αυτό έχει καπετάνιο κι αυτός είναι το παιδί μας… Αυτό μας κατευθύνει ανάλογα με τις ανάγκες του. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, αλλά μόνο “προσπαθώ για το καλύτερο”… Κι όταν προσπαθείς αυτό θα έρθει. Με χαμόγελο, αισιοδοξία κι αγάπη, ας ομορφύνουμε τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας με άπειρα χαμόγελα κι ευτυχισμένες στιγμές!