Δύσκολος τοκετός, πόνος ανά 10 λεπτά επί 50 ώρες.

Ξεκίνησαν οι πόνοι Δευτέρα και γέννησα Πέμπτη πρωί χωρίς επισκληρίδιο (δεν υπήρχε αναισθησιολόγος σε δημόσιο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης) έχοντας πόνους χωρίς διαστολή. Νόμιζα ότι φεύγω σε άλλον κόσμο και ότι ποτέ δεν θα έβλεπα το παιδάκι μου. ΜΟΝΗ Χωρίς κανένα δικό μου άνθρωπο. Ούτε τον μπαμπά της (δεν άφηναν) δίπλα μου να μου κρατάει το χέρι. Τώρα την έχω στα χέρια μου και είναι στιγμές που θυμάμαι, κλαίω από χαρά και κάποιες φορές και από παράπονο. Το χαμόγελο, το βλέμμα, η Αγκαλιά, το άγγιγμα είναι αυτά που σε κάνουν να ξεχνάς τα πάντα.

Δείτε & κάτι άλλο που μπορεί να σας ενδιαφέρει!

pregnant woman wearing face mask

Όταν βρίσκεται μπροστά σου ένας ολόκληρος κόσμος, μια καινούργια αναπνοή και την κρατάς στα χέρια σου: αυτή είναι η ΜΑΝΑ!!!